Tyta

- Jo już, starziku, niy pamiyntom, czy jo tyż tako tyta dostoł.- To yno do albuma se wejrzij, jako tyta wielnosko trzimiesz. Przeca jo to dobrze pamiyntom, bo żech z tobom do fotografa szoł. Czekej, zaroz ci tyż fotografka od twojigo taty pokoża. Z nim tyż żech był u fotografa, jakoś żech mioł szczyńści chodzić z tytami. Widzisz, jak łon wyglondoł, tyta zielono, zawionzano u wiyrchu czerwonom szlajfom na maszka. W biołyj koszuli stoji i śmieje sie, że z proznom tytom stoji.- Jako to z proznom tytom?- Prozno tam niy była, bo wytkano gazetami. W tych czasach jak dzieci szły do do szkoły, to kożdy dostowoł tako wielko tyta, a w pojstrzodku yno pora bombonow i jaki lizok. Przeca biyda była, a maszkety były haniebnie drogi. Mało kerego było stać, żeby tako wielgo tyta cołko rostomajntymi konfektami nabikować. W sklepach tyż za wielkigo wyboru niy było i do tego trza było w kolejce stoć. Tak tyż twoj tata już był fertik z bombonami, zanim my do fotografa zaszli. To yno tyś mioł taki szczyńści, żeś mioł fol czekuladek i rostolicznych dobroci w swojij tycie. Bestoż widzisz - ani niy pamiyntosz tego. Jo ci sie niy dziwia, bo kożdy człowiek dycko pamiynto te złe przeżycia. To żeś mioł za dużo, to żeś niy zapamiyntoł, boś myśloł, że to tak musi być.- A wy pamiyntocie waszo tyta?- Jo, synku, wcale niy mioł tyty. Takij mody wtedy niy było, to dopiyro za Nimca nastały te tyty. Dzieci były za fest rozwionzłe i niy chciały wcale iść do szkoły, to keryś wpod na taki pomyślonek, żeby ich tytom skusić. Tak to do dzisioj zostało tukej. Tam dalij w Polsce to długo tego niy znali i w nikerych miejscach dalij tego niy praktykujom.Dużo sie jednak pozmiyniało od tych czasow. Widzisz, my ani hefta niy nosiyli do szkoły, ani blajsztifta czy piora. Pisali my na tabulce pora lot, zanim nom do rynki filer abo blajsztift dali. Na tabulce z łupka takim szpecjalnym sztiftym się pisało. Jak żeś go straciył, to szło gwoździym pisać, ale sie gibko ta tabulka zniszczyła. To, coś na nij naszkryfloł, to sie ściyrało mokrym szwamym abo szmatkom, kero sztyjc wisiała na sznorce przi tabulce.Ale żech sie rozgodoł, musza ci kejnedy o tych mojich szkolnych czasach pogodać, bo widza, że sluchosz tego ciekawie. Widzisz, Kaziczku, niy kożdy mo taki szczyńści, że za jego życio sie tela zmiyni. Jo zaczon pisać na kamiynnyj tabulce, a teraz poradza pisać na kompurtku. Powiydz som, czy to ni ma szczyńści tela cudow techniki sie doczekać...