20024410
20024410


Jak prziszła jesiyń, to jo i pora mojich kamratow poszli na pole od Rojczyny, kaj dycko miyndzy ćwiklom wielkie banie rosły. Wybrali my se jedna i zaniyśli na kroj do lasa. Tam mi zaroz dali noż do rynki, bo mi wierzili wszyjscy, że tyj banie niy popsuja. Zaroz tyż broł żech sie do roboty. Wyrżnył żech z jednyj strony taki łokrogły dekiel i przez ta dziura wszystko z pojstrzodka wysnorził.Pestki to my do kapsów pochowali, a reszta charbozi wytrzasło sie do krzokow. Jak już bania była w pojstrzodku prozno, to żech powyrzinoł ślypska, kichol i pysk. Potym sie do banie zapolono świyczka dało, deklikiym zatkało i szli my straszyć pod łokna młodsze siostry czy braci, jak sie cima zrobiyło. Dycko my śmiychu przi tym mieli co niymiara. Wszystko by było fajnie, keby my yno na tym przistali. Za łebonia to jo mioł fantazjo tako, że do dzisioj mi to łostoło. Wynochwiył żech, żeby ta bania wstyrczyć na żerdka i iść postraszyć tako starka, keryj wszyjscy na podlesiu „Cyncla” godali. Miyszkała łona w takij małyj izdebce w giblu ze swojim chopym Aleksym. Byli już fest starzi i mało sie kaj z tego wiyrchu ruszali.Jedyn wieczor my z tom przirychtowanom baniom poszli pod te łokiynko od „Cyncle”. Mie trefiyło trzimać ta żerdka z baniom, bo wszyjscy prawiyli: - Przeca to jest twoj pomyślunek, to teraz musisz pokozać, że sie niy bojisz.Wol niy wol, musioł żech ta bania trzimać. Dwie dziołchy od somsiadow stoły przi mie biołymi płachtami odziote, a reszta łeboni z dalsza sie prziglondało. Boli sie wszyjscy „Cyncle”, bo bez mała umiała poszczół puszczać, toż yno kibicowali, co z tego wyniknie.Dźwignył żech ta bania na rowno z tym jejich łokiynkiym, a te dwie dziołchy kole mie (siostry to były, ale gorsze od synkow, niczego sie niy boły) zaczły hukać jak sowy.Za jako chwilka słyszymy, że sie łokiynko otwiyro. Już mie strach oblatuje, że na mie jeszcze poszczoł puści, ale twardo stoja i czekom. Łokno sie otwarło i słysza „Cyncle”, jak sie głośno żegno i godo: - Wszelki duchu, czego chcesz od nas?Jo odpowiadom głosym jak yno moga najchrubszym: - Wyndzoooonkiiiii...!„Cyncla” sie odezwała prziciszonym niby ze strachu głosym: - Zaroz ci dom, poczekej yno, aże Aleks trocha oderżnie...Za mało chwilka widza, że rychtyk cosik w rynce dzierzy i z ciekawościom patrza do gory, aż mi sie gymba otwarła. Te dwie kole mie tak samo patrzom, co to teraz bydzie. Łoroz coś... gich! z wiyrchu na nos.Jo yno w gymbie poczuł coś słonego i śmierdzącego, a te dwie moje „śmiertki” cołkie czymś gyńściejszym postrojone.Tego do dzisioj niy zapomna, jak my pociepli gibko ta bania i sorkali drabko ku hanysowyj łące, kaj w przikopce my sie myli z tyj „wyndzonki”, a i tak my śmierdzieli jak dudki.Zmarznyci, bo było to tyż o takim czasie, przed Wszystkimi Świyntymi, prziszli my potym du dom. Nachytoł żech wtedy od taty pociynglym, żech cołko rzić mioł sino. Od tego czasu my z daleka mijali łokno od „Cyncle”, ale z baniami to my dalij straszyli małe dzieci. Z tego wyniko, że tyn „Halloween” my już znali pryndzyj od Amerykonów.

Komentarze

Dodaj komentarz