Muzeum w Rybniku zakupiło od artysty dwie akwarele charakterystyczne dla dojrzałego okresu twórczości rybnickiego artysty.Pierwsza, zatytułowana „Miasto”, pochodzi w 1973 roku. - Utrzymana jest ona w tonacji zimnej, niebiesko-granatowo-zielonej - opowiada Maria Budny-Malczewska, opiekunka zbiorów sztuki w Muzeum w Rybniku. Artysta przedstawił miasto w niezwykłej formie. Już na pierwszy rzut oka niemal każdemu widzowi kojarzy się ona z grzybem nuklearnym i samozagładą. Miasto wrasta w podglebie systemem zagmatwanych korzeni, które czasami przypominają swym kształtem ludzkie kończyny. Korzenie te oplatają też mury opustoszałych miejskich budowli. Budowle te spiętrzone zostały pionowo w górę, u wierzchołka kompozycji rozszerzają się w formę kapelusza grzyba. W plątaninę tych budowli wplecione są ludzkie twarze i ciała. W centralnym punkcie kompozycji otwiera się czeluść, coś rodzaju paszczy, tunelu, do którego zdaje się zmierzać ta niesłychanie sugestywna plątanina.W podobnym klimacie utrzymana jest druga z akwarel, powstała rok później niż „Miasto”, bo w 1974 roku. Nosi ona tytuł „Wyniesienie”.To także kompozycja figuratywno-przedstawiająca, surrealistyczna. Obraz artysta podzielił jakby na dwie części. Dolna część to kompozycja składająca się ze zniszczonych rur, zgliszczy i ruin budowli. To rumowisko jest bardzo zagęszczone, tworzy jednolity twór, który przekształca się nagle w dwie monstrualne ręce, lewą - czerwoną, prawą - żółtą. Dłonie te wyciągnięte są ku górze i unoszą oderwaną od dołu płaszczyznę - szachownicę. Na szachownicy zbudowane jest monolityczne miasto, którego budowle przypominają bizantyjskie ośrodki. Utrzymane w tonacji czerwono-żółtej miasto umieścił artysta na ciemno-zielonym tle, które całej tej kompozycji nadaje wrażenie ogromnej przestrzenności.Pierwszą z akwarel Muzeum zakupiło od artysty w 1974 roku, drugą niemal dwadzieścia lat później - w 1993 roku. Dziś są ozdobą kolekcji sztuki tej placówki.
Komentarze