- Jak jo była mało, telko prawie jak wy, przichodziyła żech z mojimi kamratkami w te miejsce kole dymba, kaj z wami bez lato teraz chodza. Tyż my sie kompały w tyj rzyczce. Tyn wielki piyń, kery tam dzisioj styrczy nad sośniczkami, był piyknym, zdrowym dymbym. Gałyńzie mioł roztopyrczone szyroko aże ku samyj Kamionce. Chocioż trza pedzieć, że rzyczka od tego czasu odeszła doś daleko od niego, bo sztyjc se tego urwiska przibiyrała i coroz bliżyj ku wsi sie ciśnie.Tam my sie pod niego do ciynia chowały, jak słońce fest polyło. Deka my se rozciągły i grały my w kamiynie. Brało sie piyńć biołych kizlokow ze rzyki i ciepało do gory. Potym sie drab rozczapiyrzono rynka nadstawiało i chytało sie na nia te kamiynie. Co wom tam byda godać, na bezrok, jak bydymy nad rzykom, to was w to naucza grać.Jak żech już była starszo, to my juzaś ze synkami sie pod nim goniyły. Tam tyż poznałach starzika waszego, kerego wy niy znocie, bo umar, jak wasza mama była jeszcze mało. To pod tym dymbym dałach mu piyrszy roz kusku, jak mi łobiecoł, że sie łożyni symnom.Na wieczor abo w nocy to my tam niy chodziyły ku dymbie, bo my strach miały. Godali wszyjscy we wsi, że tam straszy. Dużo ludzi z Wielopola tam posmykało. Mojigo tatulka tyż tam utopek nabroł. Tatulek byli w Żorach na torgu konia sprzedać i potym śli du dom piechty. Trza było z tym kontmanym wypić sznapsa w szynku, żeby sie koń niy znarowiył. Tam zaś spotkali swojich kamratow i im sie przeciągło te przepijanie. Było już dobrze po połnocy, jak sie znojdli kole naszego dymba.Patrzom, a pod dymbym siedzi se taki mały łeboń i ślimce jak diosi. Aż chełkoł boroczek. Tatulkowi sie żol zrobiyło, że taki mały bajtel siedzi tu som w nocy pod dymbym ubeczany. Prziszli ku nimu, pogłoskali po głowce i pytajom, czamu ślimce i jeszcze ni ma w doma pod pierzinom. Syneczek sie trocha ucholkoł, wejrzoł tatulkowi do łoczy i prawi: - Wiedzom, mie mamulka posłali po chlyb do piekorza. Dali mi cołkigo talara i przikazowali, żebych reszty niy straciył, a jo ani chleba, ani reszty, ani cołkigo talara ni mom”.- Toż czamu?- Bo wiedzom, jo zamiast iść do piekorza, poszoł żech ze synkami do Rudy sie łokompać, przeca taki hyc był po połedniu. Jak żech sie kompoł, to cołki czas tego talara w rynce dzierżoł, ale jak mi gumka z badkow pynkła, toch musioł drabko chycić te galotki, żeby mi niy spadły. I prawie wtedy mi wyskoczył do rzyki. Wszyjscy my go zrazu szukali, ale żodyn go niy znaszoł. Teraz mom strach iść du dom, bo mie tatulek spiere jak kwaśne jabko.- Niy starej się, syneczku! Jak przidzie na to, dom ci tego talara! Konia żech dzisioj dobrze sprzedoł, to mi tam wiela niy ubydzie. Pokoż mi jednak nojprzod, kaj żeś go straciył. W kerym miejscu to było? Miesiączek dzisioj piyknie świyci, to możno go bydzie widać, na dnie błyszczeć powiniyn, przeca strzybny jest.
Komentarze