Roz-dwa, ani by mu kery skrzidła doprawiył, znojd sie nad Rudom, w keryj woda pluskała głośno i szumiała tak, ani by pedzieć mu chciała, że tu utopcowe królestwo sie zaczyno i pozor musi dać, coby blask tyj czarodziejskij latarnie nie zbudziył czasym wodnego rządziciela. Zefek jednak na nic niy patrzoł, yno wloz w szczewikach i łobleczony do rzyki, kero przeparził zgrajfnie jak sornik. Dochodziył ku piyrszyj chałupie we wsi, to już sie zaczło rozwidniać. Niy trwało długo i znojd sie miyndzy płotami na początku wsi. Przi keryjś chałupie naroz kokot zapioł. Zefkym aż zatrzynsło ze złości, pozbył sie jednego płatka z tego cudownego kwiotka. Zaroz sie tyż bladszy zrobiył, złoto – zielone światło przigasło ździebko. Był już na swojim placu jak cwerglik, kerego Anka dostała od starki na urodziny, a kery nigdy niy pioł, teraz jak na złość odezwoł sie szkaradnie piskliwym głosym. Zaroz tyż drugi płatek z kwiotka ślecioł i juzaś bardzij blask śniego zmarnioł.– Ty giździe zatracony! – padoł po cichu Zefek. – Jutro ci czerwiony szlips przipasuja. Trzasko do dźwiyrzi i prosi Ponboczka, żeby Truda gibko łotwiyrała, bo jeszcze drugi roz zapieje i fajrant bydzie z kwiotkiym i cołkim zbójnickim skarbym. Na szczyńści Trudka niy spała, bo cołko noc na niego czekała, ale jeszcze nigdy tak niyskoro niy prziszoł. Jak go ujrzała przed siyniom stoć, uciapranego i na dokłodka rynce do gory dźwignyte do nieba tak, ani by coś w nich dzierżoł, to sie zaroz przeżegnała i godo:– Wszelki duch Pana Boga Chwoli! Braciszku, jak ty wyglądosz! Kańś to był tak długo? Jo oka skuli ciebie niy zmrużyła. Na dokłodka śmierdzisz tak, choby cie jaroszek pojscoł.– Cicho, siostrziczko, niy gorsz sie na mie i podziwej sie, coch przinios. Widziałaś kedy taki cudo?– Niy rob mie chocioż za błozna i niy trzimej tych rąk tak do gory ani byś paryzol nios miyndzy płotami.– Czy ty babo niy widzisz tego świycącego kwiotka, kwiotka paprocie, keregoch znojd w nocy w palowickim lesie? To jeszcze niy wszystko, dopiyro ci sie łoczy otworzom, jak skarb przismycza, kery w lesie za Kyncyrzym na mie czeko. Ance zrobiymy taki weseli, że nojstarsi ludzie w Rowniu takigo niy widzieli.– Przestoń synek bamoncić i fantazjyrować i niy nerwuj mie. Syjmuj te zejscane galoty i zaniyś je do szopki, bo cołko chałupa zasmrodzisz.– Niy przezywej mie, bo jeszcze mi sie bydziesz przichlybiać!To pedzioł i zanios kwiotek do nojlepszyj izby. Wraziył go do wazonika i na stole postawiył.Niy wiedzioł, że kwiotek paprocie to yno tyn widzi, kery go znejdzie i szczyńściym, kery łon prziniesie, tyż podzielić sie z drugim niy może. Tak był zaślepiony, że nic yno skarb go interesowoł. Wzion ze szopki sztychowka, łoblyk se stary szakiet i tak, jak prziszoł uciorany, gnoł przez Kyncyrz. Jak sie znojd przi rzyce, to już na dobrze sie rozwidniało i mgła sie pomału rozwiywała. Już mioł wlazować do Rudy, jak utoplec mu droga zastawiył.– Kaj to chopie cie niesie? Niy myśl se yno, że tak łaps cie bez rzyka puszcza. Już mi moje strzigi doniosły, że bez mała po skarb tak gibko rzyniesz. Tym razym ci sie niy udo mie wykiwać.Cołki szczyńci, że w kapsie starego szakieta, kery w szopie wisioł, mioł Zefek schowano kwaretka samogonu prziprawionego korzyniym z tatarczucha. Dostoł ta flaszka od starego Karlika i zapomnioł o nij downo, teraz doł jom utopcowi i mog sie na drugo strona rzyki przedostać.
Komentarze