20034002
20034002


– Dzisioj już tymu dom pokoj, ale od jutra zaczna kopać.Było już ku wieczoru, jak Zefek śloz z gory, kaj mu Trudka narychtowała spani. Gdo by śnim wytrzimoł spać w jednyj izbie, tak śmierdzioł. Teraz prziszoł już do sia, to som poczuł, że mu siostra prowda godała. Umył sie na dworze w grotku, przeblyk se czyste lonty, wypiył cołki bonclok maślonki, wzion rylno łopata i szoł tego „zbójnickigo skarbu” szukać.Trudka sie ani do niego niy odezwała, yno podziwała sie na Anka i klupła sie palcym trzi razy w czoło.Po drodze Zefek trefiył jednego ze swojich szynkowych kamratow, kery sie pyto:– Kaj to rzyniesz? Mosz kaj szychta na noc w lesie?– Wiysz, Trudka mie posłała z kajsterkom po trocha czornyj ziymie z lasa, bo bydzie merty przesodzać, a jo ni mom pryndzyj czasu. Myśla, że zanim sie na dobre zećmi, to tyj ziymi nabiera.Zaczon kopać od piyrszyj złomanyj brzozki, a potym bydzie kopoł w strona ku Adlerowcu. Tak długo aż trefi na tyn skarb. Tego ni może popuścić, tela lot na to czekoł. Piyrszo brzozka obkopoł dokoluśka na jaki trzićwierci metra i niczego niy naszoł. Teraz prziszło dran na drugo. Chocioż już przi tyj piyrszyj sie festelnie zmochoł, to jednak zaczon drugo. Jaki sześć łopat wyciepnył i łoroz poczuł coś twardego pod sztechowkom, jakiś konsek twardyj deski.– Jest! – wrzasnył z uciechom. – Koniec z robotom, przeca mioł nic niy godać.Na drugi wieczor juzaś Zefek wali z łopatom do lasa. Mioł szczyńści, że było piyknie wybrane i miesiączek świyciył. Moga kopać delij – pomyśloł – i zaczon tam, kaj wczoraj skończył, bele po cichu.– Dzisioj musza dać pozor, żeby juzaś niy pedzieć czego głośno. Ale kaj ta wczorajszo deska? – pyto som siebie w duchu. – Coś tu jest twardego, ale to jest jakiś stary zgrymniały korzyń, trza go objechać z drugij strony.Była prawie połnoc, jak ta drugo brzoska kończył obkopować. Juzaś po darmo nic niy znojd. Przi trzecij ledwo rylka wcisnył szłapom do ziymi, jak mu coś nad samom łepom niy zaryczy szkaradnie, aż na rzić siod i wrzasnył:– Pierona kandego! Juzaś nic z tego dzisioj, pierziński Lelek musioł mie zlynknyć!Trzecigo dnia jakiś karlus przikludziył mu z lasa du dom, jego koło z mularskimi klamorami, o kerym już zapomnioł. Taki było ufifrane od jakigoś szlomu, że go poznać niy poradziył. Ale z tymi mulorskimi klamorami to kożdy z Rownia by te jego koło poznoł. Przipomniało mu to, że mioł zaczynać od wczoraj piyrszo glajcha tu poblisku, na Wygodzie u somsiada, ale co tam bydzie zaczynoł, jak to jest nojważniejsze.Na wieczor juzaś ciśnie za Ruda ku lesie. Pod parzom trzimie kajsterka i sztechowka w rynce. Juzaś mioł pecha trefić tego łoklanego Ernesta, kery prawie szoł z kasztankom i już z daleka woło:– Zefek! Brakło Trudzie tyj ziymie abo teraz bydzie muszkatki i rozyndle przesodzać?– Ty sie starej o sia! Jo tyż sie o twoja familijo niy starom, ani wiela piwa żeś dzisioj wypiył.To Enstowi jednak było podejrzane i wrocił sie nazod do szynku. Tam o Zefku pedzioł Richartowi i Tonusiowi.

Komentarze

Dodaj komentarz