– Ernest! Kludź nos za nim, chyba wiysz, w kero strona szoł?– No miarkuja. Ale ni ma żech pewny. Mi sie zdo, że za szlojzom przez Ruda przełaziył.– Idymy chopy, po drodze wom powiym, co łon tam w lesie kopie.Tak pośli w trojka do lasa za Zefkym. Miesiączek juzaś piyknie świyciył, to niy było tak źle. Piyrszy go zejrzoł, jak dycko wyrychlaty Ernest. Mo łon tako szpetno natura, że wszystki plotki ze wsi zno i wszystko go interesuje. Nic sie przed nim niy obstoji, wszystkich obgaduje, a na swoj plac sie niy podziwo, istno staro baba.Zefek niczego niy podejrzywoł, kopoł se w nojlepsze kole tyj brzozki, kaj go tyn wrzasklawy Lelek wczoraj wylynkoł. Ci zaś trzi pastuszki stanyli po cichu za sosnom i podglądali, co tyż tyn tak łostro ta ziymia kopie. Czekali, kiedy Zefek coś znojdzie, wtedy dziepiyro ku nimu przidom. Stoli dobro godzina. Tonuś padoł:– To ni ma samo sobom, coś tam musioł znejść, przeca tak by zawziyńcie niy kopoł? Idymy ku nimu, to sie przekonomy.Prziszli po cichutku ze zadku i piyrszy sie tyn łoklaniec Ernest odzywo, bo już z ciekawości niy poradził wytrzimać.– Boże, pomogej!Zefek sie zlynk i ryknył jak łoparzony. Juzaś ni ma co dalij kopać, na dzisioj już mioł popapane. Musioł sie im prziznać, tym bardzij że Tonuś som mu przipomnioł ta Cygonka ze Staroka.Obiecali mu, że jutro mu przidom pomoc, kożdy ze swojom łopatom. Przisiongali sie przi tym, że pary z pyska niy puszczom i żodyn sie we wsi niczego od nich niy dowiy.Tak tyż na drugi wieczor wszyjscy w komplecie prziśli kopać. Kopali każdy pod inkszom brzozkom. Łoroz Ernest ryknył:– Jest! Chopy, mom!Ci gibko pociepli łopaty i ku nimu. Pochcioł tyż wyloz ze swojij dziury i prawi:– A psińco mosz, chopie! Kamiyń jak kobylo łeb! Jo wom zapomnioł pedzieć, co mi „Jaroszek” przikozoł: „Przi kopaniu niy śmisz zakaszlać ani pierdnyć, ani nic głośno pedzieć, bo bydziesz mioł jedyn dziyń stracony”. Toż chopy mogymy dzisioj isć du dom, bo nic z tego niy bydzie.Tak chodziyli jeszcze dwa dni kopać sami, potym już prawie połowica ludzi ze wsi zaczła szukać tego „zbójnickigo skarbu”.Zefek już wiedzioł, komu to mo do podziynkowanio, kery to wydrzistoł swojij babie, a ta nojwiynkszo ze wsi klachula dalij. Pora lot tam ludzie z Rownia kopali. W lesie tak wyglądało, choby naroz ze sto chałup zaczli tam stawiać i wszyjscy wroz zaczli gronta ciepać.Przi piyrszyj okazji Zefek wypróbowoł swoja mularsko rynka na ernestowym cyferblacie.Niy spełniła sie wrożba od piyknyj Cygonki, kero jeszcze piyknij poradziyła młodymu karlusowi w łepie zakolić. Dalij musioł Zefek na kole bez złotych szpajchow i zica z krokodylowyj skory jeździć po mularce, a jego siostrzynica Anusia miała piykne, chocioż skromne weseli.Zbójnicki skarb dalij se kańś leży w lesie, za Rudom, kole wrocławskigo szlaku, i dalij czeko na szczyńśliwca, kerymu udo sie go znojść.Najstarsi ludzie z Rownia niy poradzom jednak powiedzieć, kaj dokładnie może łon leżeć. Myśla, że kiedyś go ludzie znojdom, bo ni ma na świecie takij kryjowki i takigo miejsca, kaj szłoby skryć tajymnica ludzkij wyobraźnie.
Komentarze