Niy podobało sie to utopkowi, kery w tym prawie stawie mioł swoje krolestwo. Z początku sie yno tym „zieleźnikom” prziglondoł ukradkiym, zza tatarczuchow, ale jak ci sie za bardzo zaczli roztopyrczać, to niy wytrzimoł. Kery by se tyż doł spodobać, żeby mu sztyjc czysto woda szelontać i kalić.Schowoł sie roz pod listek mamałuszki i jak „gichciorze” prziśli sie juzaś myć, łapsnył nojbliższego za rynka i na głymboczyna zaciągnył. Borok pływać niy poradziył, toż ryczoł, choby go ze skory darli. Chopy ze strachu pouciekali do lasa, yno jedyn Jorguś zostoł, kery był przigłuchawy i na dokłodka sie jąkoł. Niy zlynk sie utopka i kamratowi pomog. Chyciył tako wysoko brzozka, kero przi samyj wodzie rosła, przigion koronom ku topielcowi i tak go wyretowoł. Na drugi dziyń, wszyjscy sie pytajom Jorgusia jąkały, czy sie utopka niy boł. Jorguś całkim spokojnie, jak dycko łon poradziył swojom rułom, wyjąkoł:– Jooo... taaaam... żodnego uuuutopka niy widzioł, yno rynka od Ruuuuu...dika żech widzioł (Rudi – tak sie nazywoł tyn wyretowany). Od tego czasu wszyjscy „gichciorze”, a potym ludzie z Żor, Palowic i Rownia, godali na utopka „Rudi”. Nikerzi to niyskorzij przerobiyli na „Ruduś”, „Rudziok”. Tak do dzisioj godajom na utopka, kery jeszcz dalij rządzi w rzyce i na tych stawach.Od tego zdarzynio musieli „gichciorze” podatek płacić utopkowi za mycie sie i kąpanie w tym stawie. Dwa razy w miesiącu chopy z huty robiyli ściepa na gorzołka dlo „Rudika”. Utopek im niy darowoł, wiedzioł, kiedy dostowajom wypłata. Od samego rana już dowoł pozor, kiedy pódom z roboty. Dwa razy sie zdarziło, że mu w umowionym miejscu gorzołki niy postawiyli, ale ich „Rudi” sromotnie pokoroł.Piyrszy roz jak śli po połedniu ze szychty i byli w połowie lasa, tako srogo burza ściongnył na nich, że musieli pod gynsty świyrk stanyć i przeczekać cołko targanica. Stoli pod tym świyrkiym i rzykali co jedyn to bardzij. Nic niy pomogało, blyskawice cołki czas kole nich waliły, jedna za drugom. Chmury sie oberwały i loło, choby kery kiblami z nieba sztyjc loł jednym ciyngiym. Co chwila sie keryś strom przewracoł kole nich, boroki chopy czekali, aże do jejich świyrka niy piźnie jaki pieron. Jednymu chopu coś godało, że majom przelecieć pod inkszy, myjnszy świyrk, i tak tyż zrobiyli.
Komentarze