– Na toć byli, ale jak jo im padoł, że jedyn z tych trzech kroli, kerymu Baltazar było, był Murzinym, i pasowałoby, coby jedyn był pomalowany sadzami po gymbie, to ich gańba było i ani niy czekali, aże starka im co wciepnie do tyj skarbonki. To już ni ma to, co piyrwyj było, jo sie dużo nalotoł za pastuszka czy za trzech kroli, ale my umieli wszystki kolyndy śpiywać i te oblyczki my mieli fajnie porobione. Niy tak, jak se teraz te bajtle myślom, że poł zwrotki kolyndy pod nosym zamruczom i bydom mieć pełny bojtlik piniyndzy. Korony se na łepy powstyrkali z kolorowyj gazety zrobione i udowajom wielkich Herodow.Po Trzech Krolach jo dycko szoł do somsiadow, bo tam zbiyrali my sie rano u mojich kamratow, Zefka i Paulka, kaj wszystki nasze oblyczki my mieli schowane w komorce pod schodami. Cołki rok to tam dycko przeleżało i jak yno sie zaczły zimowe feryje, zaroz sie nom o nich przipomniało. Przeblykali my sie za pastuszkow, za krola Heroda, za trzech kroli, śmiertka i rostoliczne diobły i anioły. Co roku ta sama łostuda była, bo przeca my w miyjscu niy stoli bez cołki rok, yno my rośli.Nojbardzij to Paulek rosnył, a że był i tak o głowa wiynkszy od swojigo brata Zefka, to co rok jedyn po drugim my te szmaty oblykali. Zefek po bracie, jo zaś po Zefku, bo żech nojmyńszy był śnich. Ana, jejich mamulka, musiała mi niyroz skrocać te łachy, bo bez mała żech ani w piątek niy rosnył – tak godała o mie. Tak my tam nigdy wiynkszych cyrkusow ni mieli z tom przeblyczkom. Mierziło mie yno to, że jo dycko mioł nojstarsze te stroje. Nojgorzij było z Paulkiym, bo łonymu to mamulka musiała co roku nowe szmaty przeszywać. Przezywała przi tym, że za gibko rośnie i niy umi nastyknyć z tym szyciym. Paulek co chwila przichodziył do nij i godoł, że dziołchy sie śniego w szkole śmiejom, bo nosi taki krotki galoty.– Wyglondosz w tych galotach, choćbyście mieli woda w pywnicy – pedziała mu kedyś Aniela, szwarno dziołcha z młodszyj klasy, po keryj mioł oko.Jak zaś prziszoł tyn czas, brała Ana staro deka, kerom sie konie przikrywało zimom, wyciyna na pojstrzodku dziura i naciongła Paulkowi na łeb. Potym na rynce tyż dziury wystrzigła i wszystko oblamowała żółtom szlajfom. Na plecach i z przodku poprziszywała taki piykne kolorowe wzorki, przeważnie powystrzigane z kolorowych chustkow i stroj był tak piykny, że prawdziwy krol by sie niy zawstydziył. Korony to tyż my mieli ze twardego kartona zrobione i zilberbronzom pomalowane. Paciorkami z kety były ozdobione, godom ci, wszystko fajnie zrobione.Pomalowani po gymbach my tyż byli, że nojbliźsi nos niy poznowali.Jo to przeważnie Baltazara udowoł i mioł żech tak pysk sadzami nadzieksowany, że sie dwie godziny trza było myć, po wszystkim.Jak my wleźli do ludzi, to ze trzi kolyndy my na głosy śpiywali, a głosy my mieli jak dzwon, że nos w trzecij chałupie słyszeli.Co my tam dycko wszystkigo dostali, to byś dzisioj chcioł widzieć. Krom piniyndzy, to ludzie nom dowali czekulady, apluzyny i inksze maszkety. Tyż była biyda wtedy, ale udźwignyć my tych wszystkich rzeczy niy umieli. Jakby my jeszcze te wszystki piykne jabka i orzechy brali, toby trza było z jakim wozkiym jeździć.Dzisioj?! Ni ma co godać, takich kolyndnikow sie już możno niy doczekom...
Komentarze