Jedyn stary chop łożynił sie po drugi. Wzion se tako gryfno młodo wdowa, ale życio przi ni ni mioł. Sztyjc na starego wyrczała, porzad piniyndzy miała mało, bezto musioł iść po pytaniu. Chopa było gańba, bezto szoł pytać kaj dalij, coby go ludzie niy poznali a skuli tego niy było go czynsto bez pora dni w doma. Jego ślubno to był gizd lyniwy, bezto jadła a piła, ale nic niy uprzontła. Garce stoły na piecu cołki tydziyń a niypomyte miski poniywiyrały sie po roztomańtych kontach. Izby niy zamiotła, bo sie ji niy chciało. Zamoczone prani gniło we waniynce, a łona, wielgo paniczka, łoblykła se elegancki łachy po piyrszej babie a paradziła sie w nich przed zdrzadłym.
Na to trefił chop, a że to był człowiek spokojny, co sie niy rod wadził, to wzion sie do roboty a wszystek som zrobił, ale jak wychodził po drugi, to babie przikozoł, coby dzierżyła porzondek a pogroził ji kijym, ale baba dali swoji. Jak yno chop za prog sie ruszył, łona zaś nic niy robiła.
Chop był stary, ale niy był gupi a wiedzioł, jak jom moresu nauczyć!
Za kieryś dziyń zaś szoł po pytaniu, ale przedtym niż wylozł ze chałpy, powiesił we izbie swoja dziadowsko tasza a przi babie taszy głośno
a wyraźnie przikozoł:
– Słuchej tasza, jak przida do dom, to mo być sam porzondek: izba wymieciono, garce pomyte, szwory wyprane, pobiglowane a poskłodane we szranku, słyszała żeś, co godom?! Bo inakszy to dostaniesz lymps!
Jak prziszoł nazod, we chałpie był jeszcze wiynkszy bajzel niż przodzi, że ani sie tego niy do łopedzieć!
– Trza ta tasza nauczyć moresu! – pedzioł dziod babie. – Ty jom trzimej we rynkach, a jo jom spiera krykom.
Baba tasza trzimała, bezto roz a drugi po pazurach dostała, i aże klynkła łod boleści!
– Trzimej prosto! – dogadywoł dziod. – Bo jo jom musza nauczyć, gdo sam rzondzi: dziod abo tasza! Ale widza, ze ci te trzimani niy idzie, wiysz babeczko, jo ci ta tasza za hynkle na pukiel powiesza...
– Niy chopeczku, prosza, niy! Dziod sam rzondzi! Ty sam rzondzisz chopeczku! Jo sie poprawia chopeczku, wszystek zaroz zrobia, yno niy wol już tak tom lagom!
Chop nic babie niy rzekł, yno wzion tasza a powiesił nazod na gwoźdź
a głośno ji przikozoł:
– No, co żech godoł tasza, jak zaś bydzie bajzel we chałpie, bydzie lymps, ale tym razym jeszcze wiynkszy jako dzisio, zapamiyntej se to!
Tak se ta tasza wisiała jeszcze na ścianie bez dwaścia lot, bo tela przeżyli społu dziad ze dziadowkom, a warowała baba przed lynistwym i dziod już wiyncy sie niy musioł sie pytać, gdo sam rzondzi!
Komentarze