Starziki a starki same siedzom w doma bez wiynkszo czyńś dnia. Nikerzi sie bojom dźwiyrze łotwiyrać, bo teroz tela roztomańtych „naciongaczy” łazi po świecie, a beleco chcom czowiekowi sprzedać, jak sie niy umisz wygodać, to ci co wcisnom, a potym płoć abo lotej po sondach!
Skuli tego jedna moja przocielka, co i je bez łoziymdziesiont, łod poruch lot ni mo telefonu! Pora razy jacyś cudzi ludzie do ni dzwonili, a pytali sie eli „babcia” je sama w doma, a roz jedyn keryś udowoł jejigo wnuka, co niby auto strzaskoł i piniyndzy potrzebowoł! Yno, że łona sie kapła, bo wtynczos chopcy ani prawa jazdy jeszcze ni mieli! Zaroz zadzwoniła do cery, zawrziła sie we chałpie i we strachu czekała, aż modzi do dom przidom. Łod tego czasu telefonu do rynki niy wziyna! Bezto jak chca ze cioteczkom pogodać, to musza nojprzod zadzwonić do jeji cery, a dziepiyro łona mi powiy kej bydzie w doma, a swoja mamulka do telefonu zawoło! Nejgorsze je jednako to, że my sie już ze dwa lata niy widziały, bo jak by mie pasowało ku ni jechać, to zaś tam u nich w doma niy majom czasu, bo wszyjscy robiom na roztomańte godziny!
Już delszy czos niy widziałach naszego somsiada, bezto na podzim spytałach sie jego cery, eli ni ma chory, bo wiedziałach, że serce mioł słabiutki. Łokozało sie, że richtik je fest chory a ze chałpy już niy wyłazi. Jak żech sie spytała, eli by go szło nawiydzić, to sie ta babeczka łogromnie zdumiała:
– Rychtik byś prziszła? Toś nom z nieba spadła, bo łon już je taki zmierzły a porzad yno godo, że wszyjscy ło nim zapomnieli!
Byłach tam bez dwie godziny. Pogodali my se ło rozmańtych starszych ludziach, co jo ich yno ze słyszynio znała, a łon czynsto mioł śnimi do czyniynio. Jeszcze kejś ło tym napisza!
PS: Pozdrowiom wszystkich chorych, wyzdrowiejcie nom jak nojpryndzy!
Komentarze