Dejcie se pokoj ze takim świyntym!

Bo tyż tyn jeji chop małokedy był czyrstwy. Prawie kożdy wieczor był tak nabelany, że ani do swojigo łożka niy poradził trefić. Chocioż godka mu sie szmatlała, to wtynczos nojwiyncy mioł do pogodanio ze somsiadami. Skuli tego mój tatulek niyroz musioł go Hantkuli pomoc zakludzić do pomiyszkanio. Tam to już łona se śnim jakoś poradziła, bo za ćwierć godziny Hantke społ jak niywinny bajtel, a cołki familok mioł spokoj!
Jednego roku Hantke we „Dziyń Kobiyt” wzion se urlop, kupił babie nelka we celofanie, a czekulada i padoł, że sie nikaj niy bydzie ruszoł, żeby jego Ruzalka na niego tak niy pomstowała przed ludziami, ale lekcy padać niż zrobić! Kole połednia już go tak suszyło, że szukoł prziwiliji, coby kaj wyskoczyć ku kamratom i wymyśloł! Poszoł do pywnice a za kwila przilecioł, ze wrzaskiym, że keryś mu koło ukrod!
– Babo, musza lecieć na milicyjo, możnej jeszcze chycom tego złodzieja! – wrzasknoł przi dźwiyrzach, zwyrtnoł sie na piyncie i tela my go widzieli!
Ze poczontku Hantkula sie starała, eli jejigo starego niy zawrzili, ale potym prziszła ku nom trocha poberać. Po „Kobrze” rozłonczyła sie snami a padała, że idzie spać.
Było już dobrze po dwanostej, jak nos łobudziło głośne tompani na schodach. Skoczyłach jak sornik ku kukloku i sie dziwom, a tam dwoch milicjantow (chopy jak dymby!) kludziło we pojstrzodku maluśkigo Hantkigo! Zaklupali i za kwila we dźwiyrzach pokozała sie zaspano Ruzalka, Hantke som wlecioł do pojstrzodka a łona za nim bez słowa zawarła...
– Babeczko pokwitujcie łodbior chopa! – wołali te dwa dylongi pod dźwiyrzami, ale łona yno łodpedziała im ze pojstrzodka:
– Sami podpiszcie za kamrata, coście śnim świyntowali!
Chyciłach sie za gymba, bobych zaroz śmiychym forskła a wycofałach sie do izby, ale Hantkula musiała tam jeszcze co dołożyć, bo za pora dni dostała wezwani na Komynda!

Komentarze

Dodaj komentarz