Ze mojim tatulkiym robił taki jedyn chop, co jak na huta skludzili sie przibytne, to łon zapomnioł, jak sie po polsku godo, a wszystek mianowoł po naszymu, a jakby tego było mało, to czasym jeszcze jaki słowa som nasmyśloł, że ani nasi go niy rozumieli, a jak sie kery spytoł, coby te słowo miało znaczyć, dycki godoł, że to je po „krabacku”! Ci, co takigo jynzyka niy znali, nawet sie niy prziznali, ale roz trefił na takigo mondrego, co mu było Władek na miano.
– Skoro jesteś taki mądry – padoł Władek – to powiedź, jak sie po „krabacku” nazywa świnia?
I tyn wyszczekany Ślonzok zgupioł, bo sie taki godki niy spodziywoł. Medytowoł, medytowoł i nic niy wymyśloł, bezto sie musioł poddać!
– Ale ty tyż niy wiysz, giździe zatracony! – łodżar sie.
A Władek zrobił poważno macha
a słodziuśkim głosym zaczon:
– Na świnę mówi się: tam – tu – ryje, a na wieprza: tu – i – tam – ryje!
Łoba forskli śmiychym, a potym rzali sie jeszcze bez poł szychty, a kamraci śnimi!
We naszych czasach tyż sie taki śmiyszne historyje zdorzajom.
Wczora nasz szef zawołoł do sia naszego kamrata Jacka. To je taki mody synek, co pochodzi spod Warszawy, a u nos robi dziepiyro trzi miesionce! Kozoł mu zadzwonić na budowa i spytać sie majstra, co wożom dzisio „Kamazym”.
– Powiydź synek szefowi, że dzisio wywożymy, tym coluśki maras, co łostoł po kopaniu! – padoł majster,
a sie zaroz wylonczył.
Synek postoł kwila ze komorkom we rynce a sie namyśloł, eli wszystek spamiyntoł, a potym jak sornik skoczył do biura:
– Szefie, maras wożą, maras! – wołoł łod dźwiyrzy.
– Jaki maras? – szef zgupioł.
– No tyn po kopaniu! – synek dali sie twardo trzimoł tymatu.
– No, ale co konkretnie, majster niy godoł? – dopytowoł sie dali szef.
– No ten maras... – wystynkoł Jacek.
– Dziołcha, podź sam yno – zawołoł szef na mie – a wytłumacz tymu modziokowi, co te słowo znaczy!
– Maras to je harmozie, ciaplyta, bergi... – zaczłach, a za moment Jacek mioł łoczy wielgi jak piyńć złotych!
Komentarze