Utopkowe zolyty

We Starej Wsi miyszkoł bogaty gospodorz, co mioł yno jedna cera Katarzina. Dziołcha była łogromnie gryfno, ale przi tym fest przebiyrno a jeji łojcowie chcieli sie doczkać wnukow! Skuli tego pomyśleli, że sie sami postarajom dziołsze ło żynioka, ale wszystki łokoliczne wdowce a karlusy zdali sie im za biydne.
We jedna niydziela bez połednie bez wieś przejechała łostrojono kolaska ze sztyryma czornymi koniami, a stanyła pod kaczmom. Wysiodł śni łobleczony na zielono panoczek we hucie ze piyrzym. Niy był ani wielki, ani piykny, ale ze daleka było widać, że je bogaty, bezto cołko wieś sleciała sie do kaczmy go łoglondać, a łon se nic stego niy robił. Za stoł siodł, jodł, pił a muzykantom złote talarki sypoł, bo mioł chyńć ze dziołchami potańcować! Nojwiyncy wywijoł ze Katlom, a we tańcu ji sztyjc przigadowoł, że sie mu fest widzi i rod by ku ni chodził.
– To sie musicie panoczku, mojich łojcow spytać! – poradziła mu dziołcha, chocioż sie ji niybardzo widzioł, bo we wsi było wiela karlusów sto razy łod niego szwarniyjszych!
Łojcowie jednako przistoli i panoczek już za tydziyń siedzioł u nich we chałpie. Tam go piyknie przijyni, a potym wypytali sie, skond je a jako mo gospodarka. Łon im odpedzioł, że je ze dalekich stron a sam sie dziepiyro zamiaruje przikludzić, a widziołby mu sie, jaki piykny młym nad rzykom abo stawym i pokozoł łojcom miyszek połny złotych piniyndzy. Te jego złoto tak ich zaślepiło, że niy chcieli słuchać cery, jak godała, że tyn karlus tatarczuchym wonio a stołek pod nim dycki je mokry! Jednako słyszała to jejich dziywka Neszka, co Katarzinka wypiastowała, a przoła ji jak swoji włosnej cerze. Łona zaroz sie kapła, co sie świynci! Bezto jak dziołcha szła ze szacym potańcować, to Neszka zaplotła ji do włosow przitulijo a potym szła konsek za nimi, a dowała na młodo pozor!
Wele stawu karlus niby ło cosikej zakopnoł, bo chcioł dziołcha wciepnonć do wody, ale dotknoł zielo i zmiynił sie we zielonego utopka. Dziepiyro teroz Katla go poznała. To był tyn som, co ji sie kejś pokozoł, jak wele dworskigo stawu gynsi pasła, a padoł, że przidzie po nia, jak dorośnie!

1

Komentarze

  • Elisabeth po naszemu... 30 kwietnia 2014 20:48jak to jest fajnie te geszichty po naszymu poczytac-tak rychtyk po slasku-szkoda,ze ta godka tak umiero,bo starszych jest ganba po slasku godac-a od kogo sie dzieci potem maja nauczyc-tylko mowia.Zycza Womp.Grymlino powodzynio w pisaniu i ciesza sie na sroda-to zawsze czytom w "nowinach"te historyje!

Dodaj komentarz