Ale wali po uszach!

– Coś ty tyż stworo tam napochała? – ni mogłach sie nadziwić.
– To niy jo, yno mój wnuczek! – łopedziała a potym mi wszystek pogodała.
Zofija już drugi rok piastuje Adasia, synka łod swoji nojmodszej cery. Syneczkowi je sztyry lata a rod wszyndy chodzi ze starkom. W tynczos tyż poszeł śniom na zakupy. Pokupowali rozmańte przewarzidła, mydło a proszek do pranio, ryby, mlyko, masło, zeszyty do starszego wnuka Piotrusia, a na koniec maluśki se spomnioł ło bombonach a czekuladzie do sia. Wzion ta nojwiynkszo jako była we fachu, ale Zofija sie boła, że i piniyndzy może niy styknońć
i kozała mu wzionć myjszo! Syneczek skuli tego jednako niy wrzeszczoł ani niy robił tych wszyskich cyrkow, jako to mioł we modzie. Bezto go pokwoliła, że je grzeczny, ale niy darmo godajom: niy kwol dnia przed zachodym słońca! Tego łebonia trza było jeszcze zakludzić na parking, kaj we aucie czekoł na nich starzik, troszka już podminowany, bo łogromnie dugo we sklepie siedzieli! Zofija była już przi dźwiyrzach, kej mały zawołoł głośno:
– Babciu, sikać!
Wol-niy- wol musiała sie wrocić
a ciś z bajtlym do toalety, a tu remont! Ustympy pozawiyrane, łotwarty był yno hajźlik do niypełosprawnych! Zofija postawiła połny wozek a poszła ze Adasiym. Syneczek sie uwinoł roz dwa i mieli już wychodzić, kej uwidzioł retonkowy dzwonek:
– Wiysz babciu, tata mówił, że tu można zadzwonić, jak ktoś się w toalecie zamknie! Zaraz ci pokażę!
Zofija chciała pedzieć:
– Dej pokoj! – ale mały był gibciyjszy, bezto yno wrzaskła – uciekomy!
Ale zanim wycisła wozek, przileciało tam trzech chopow ze łochrony, a Adaś zamiast siedzieć cicho, uradowany wyskoczył na pojstrzodek a ryknoł na cołki głos:
– Ja to zrobiłem, ale wali po uszach, co!
– Niy dziw sie – padała mi kamratka – że jo tam niy rada ida, bożech tam potym jeszcze kupa gańby wyżyła!

Komentarze

Dodaj komentarz