Francik, to był kamratczyn chop, co mioł jakiś biznesy po cołki Polsce, a sztyjc kajś jedził, możnej łona skuli tego tak szalała? Tak ze piyńć lot nazod pokozały sie te sztuczne rzynsy i te modsze baby zaczły se ich dolepiać, chociaż to dość trocha kosztowało a zetrwalo nojwyżyj tak ze trzi miesionce. Mie sie to tyż widziało, alech sie roz – dwa łopamiyntała, bo te pierziństwo jak zaczło wylatować to jeszcze poradziło do łoka wlecieć! Jak żech była łostatnio u łokulistki, to prziszła jedna elegancko frelka ze zapuchłym łokiym, a padała, że to mo łod tego, isto godała prowda, ale jo już tam dali niy dochodziła.
Pogodałach ło tym kamratce, ale łona mi niy wierziła. Rozciepała sie jeszcze na mie, że i zowiszcza, bo je gryfno! Potrzepała zadkiym, a poleciała na miasto. Niy powiym, troszka mie to ubodło, bo dostałach za niywinność, alech jom już dugo znała, a wiedziałach że jak łochłodnie, to bydzie tako jako downi! Łoroz kole dziewiontej wieczor keryś klupie na dźwiyrze, łotwiyrom a tam stoji nasza Aneczka a ślimce.
– Coś to stworo zrobiła? – niy poradziłach sie nadziwić, bo kamratczyne rzynsy stoły na baczność jak dzidy łod Afrykańczyków! – Ta baba ci to zrobiła? – dopytowałach sie.
– Niy to jo sama… – łodpedziała kamratka. Francik dzisio przijyżdżo i jo chciała we kominku napolić! Anich sie niy łobejrzała, jak mi ciepłym we gymba dmuchło i widzisz, co mi sie porobiło!
Jo sie mu tako na łoczy niy pokoża, moga łostać u ciebie do jutra?
– Na, dyć stworo możesz, ale Francikowi bydzie samymu markotno we taki wielgi chałpie… Wiym, co zrobia:
chocio je niyskoro zadzwonia do moji kosmetyczki, bo ta dziołcha dycki miała wielgi szaconek do starej Grymlinej!
I żech się niy oszydziła! Za ćwierć godziny były my u ni, a hnet było po starości: Aneczka mogła iść pokozać sie Francikowi, a po drodze żodnego niy wylynkała, ale teroz ło takich graczkach ani słyszeć niy chce!
Komentarze