Francik a Wiluś

Ze wszystkim im sie przelycali, miynsko a wosztliki kupowali, ale był tyż we tym wszystkim jedyn feler – te koty były po coluśkim dniu same w doma, bo kamratce a jejimu chopu brakowało jeszcze pora lot do pyndzyje. Ale za to jak gospodorze prziszli po robocie do dom, to kożdy mioł swojego kocika do głoskanio, a dycki godali, że dobrze sie stało, że im keryś te koty, jak jeszcze były cołkikym maluśki pociepnoł na prog. Kamratczyn chop te małe kociki pozbiyroł a przinios do dom, ale łona sie ich troszka boła, bo żodnego żywego stworzynio w doma jeszcze ni miała, jednako hnet do nich prziwykła, a potym se wziyna cołki stary urlop, coby te swoji bliźnioki wychować! Te koty to były dwa syneczki: jedyn taki siwy sztrajfiaty, a drugi ryszawy troszka ze biołym. Tyn sztrajfiaty łobroł se kamratczynego chopa, a łon mu doł na miano Francik po swoim najlepszym kamracie. Kamratka wziyna se tego ryszawego, ale dłogo niy wiedziała jako go pomianować, jednako w końcu dała mu Biluś, ale jeji znajomki go i tak wołali Wiluś i tak mu już łostało. Wszystek szło dobrze, ale jednego razu Magda prziszła do roboty, a woniała kocim parfinym! Piyrsze sie kapnoł nasz kamrat Rysiek, co ni mioł rod kotow.
– No, a co teroz zrobisz twojimu pupilkowi? Jo by mu łeb ucion! – łośmioł sie fałszywie, a kamratka sie rozbeczała.
– Aleś ty gupi! – zamiast Magdy łodżarła mu sie nasza szefowo, tyż wielgo kociara – co trza mu utnie, a łod ciebie na proba zacznie!
Rysiek nic i niy łodpedzioł, ale aże nim ciepło, a potym strzelił do dźwiyrzy, a nazod prziszeł dzipiyro za poł godziny. Na przeproszyni dostały my po czekuladzie, a do Magdy a naszyj szefowej mioł kwiotki. Potym nom padoł, że jak bydymy chciały ło kotach pogodać, to lepi bydzie, jak mu powiymy to do przodku, wtynczos łon sie po „angielsku” wyniesie, bo mo „uczuleni” na koci tymaty! Jednako jo to czuła, że to ni ma jeszcze wszystek i miałach prawie: we tych kwiotkach była świyżo kocimiyntka i łoba pukety koty zeżarły!

8

Komentarze

  • Stanik z Rybnika Do Jan 25 lutego 2016 14:46Może P.Grymlino zno to inaczy , jeno u nos godali w Rybnickim "Mankietknopf" -" " Blaserknefel" może se myla ???.
  • Stanik z Rybnika Do Jan 25 lutego 2016 12:39Jeszcze mi sie spomialo jak Starka godala "Manrzetknefel" albo " Manrzetszpanga" ale ino te metalowe ,że szczybła abo pozłocane,a te inne były dwa knefle na widelcu ( gabli) razem zeszyt nikere miały rułeczka we środku ze bekielitu abo ze bambusa
  • Stanik z Rybnika Do Jan 25 lutego 2016 11:48Może P.Grymlino zno to inaczy , jeno u nos godali w Rybnickim "Mankietknopf" -" " Blaserknefel" może se myla ???.
  • Jan. Do Pani Grymlinej 24 lutego 2016 22:35Już tyż pora piyknych roków depca po tym kochanym ślonsku i czasym mie cosik zaskakuje. Mom pytanie do Pani,jak sie nazywajom czysto po ślonsku KNEFLE w koszuli na mankiecie.Byda bardzo wdzienczny za rzeczowo odpowiedź.Pozdrowiom Jan zCzerwionki.
  • Elisabeth Do Pani Grymel- 22 lutego 2016 21:13zas Wom chca podziynkowac za te piykne opowiadania ,tak sie to zawsze fajnie czyto.I po slasku-musza pedziec,ze rychtyk wszystko dobrze rozumia-choc som ausdruki/powiedzenia/ze sie musza trocha pomyslec,niz sie kapna o co sie rozchodzi.A Pani Grymel rychtyg fajnie godajom po slasku-a szkoda,ze teraz duzo lebkow tego nie umi,bo rodzice to -rozmawiaja-i se myslom,ze som co lepszego.A my przi naszym zostanymy i czekomy na nastepne geszichty.Pozdrowienia!
  • Grymlino. Po naszymu do Soni i Stanika 20 lutego 2016 18:38Roztomili Czytelnicy, stokrotnie Wom dziynkuja za komyntorz a dobre słowo! Jak żech była łostatnimi czasy we jednej szkole, pon dyrektor chcioł cobych pedziała dzieckom cosikej rychtik po ślonsku, no to jo ciepła pora starych słow, coch ich jeszcze słyszała łod moji starki rodym ze Jejkowic, ale chocio tam yno sami nasi ludzie byli, to mie nie rozumieli, stego widać, że nasza godka sie tyż zmiynio! Hańdowni my Ślonzocy mieli wiyncy styczności ze nimieckim, a dzisio ze polskim. Serdecznie pozdrowiom
  • Stanik z Rybnika Do Grymlinej 18 lutego 2016 18:05Brawo Grymlino sromotnie fajne łosprowiani po noszymu , jino klapka wiyncy po noszymu , łod nos piykne ci ponbogzaploc.
  • Sonia Po Naszymu 18 lutego 2016 13:34Jak zwykle przepiękne opowiadania po Naszymu.Pani Ela jest mistrzynią w tego typu twórczości

Dodaj komentarz