20043202
20043202


Psinco prowda, bych padoł, bo taki zawieruchy i burze z blyskawicami dycko były i som. Przeca pamiyntom niyjedna tako burza i co strachu człowiek użył za dziecka, tego teraz sie niy do opisać. Taki ciynżki burze były wtedy bez lato, że my, dziecka, siedzieli jak trusie w kontku izby i w strachu czekali, aże ta nawołnica przyńdzie. Jedyn roz to rychtyk była ciynżko burza, że lepij niy wspominać. Niebo sie zrobiło czorne, cima było choby w nocy, a blyskawice prały jedna za drugom. Wiater taki piekelny sie zrobiył, że w lufcie furgały pourywane gałynzie i siano z rozniesionych kupek poskłodanych na łąkach. Nasza mamulka, zamiast nas jakoś uspokojić, to jeszcze bardzij wylynkała, bo tak sie boła dycko burze, że jak yno kaj bliżyj zagrzmiało, zaroz do szranku sie chowała. Tak tyż teraz było, yno dobrze, że starka prziszła do nas. Zaroz oświyciła gromniczka na stole i zaczła z nami rzykać różaniec i śpiywali my „Pod Twą obronę...” . Cołki czas ta burza stoła nad nami i suło blyskawicami ze wszystkich stron. Łoroz jak coś niy zagwizdało w kuminie i z kuchynnego pieca wyskoczyła tako kula wielko jak fusbal. Była łona cołko świyconco takim zielonkawomodrom farbom, z keryj sypały sie iskry choby z zimnych łogni, i taki poskryncane jakiś drobne promiynie cołki czas lotały od nij naokoło. Przeleciała ta ognisto kula kole starczynyj kecki prosto na ściana pod łoknym, odbiła sie jak bal i kole nas prosto do izby przez otwarte dźwiyrze kole szranku, kaj mamulka siedziała, i w samym rogu izby, kaj ściana sztyjc była włażno, wlazła do tyj ściany i straciyła sie. Starka stoła blado kole stoła w kuchni, a z jeji kecki sie smyndziło. W cołkij izbie było czuć takim smrodym choby sie jakiś drzewo tliło, ale łognia nikaj widać niy było.Trzi razy sie wtedy ta burza wrocała i końca tym blyskawicom niy było. Starka godali, ze niy umi przyńść ta burza przez rzyka Ruda, bo woda dycko jom trzimie blisko.Jak już w końcu sie skończyło te bombardowanie, to my oddychli, ale trzyńśli my sie ze strachu jak osiki. Mamulka wylazła ze szranku tako mokro choby pod rynnom stoła, a niy we szranku. Starka miała wielko dziura w kecce wypolono, ale na szczyńści żodnymu sie nic niy stało.Jak my wyleźli na plac, to my go poznać niy poradzili. Wszyndy porozciepowane gałynzie i wody pod kostki, a luft taki jakiś woniący, że uciecha było zaś w słońcu po kałużach deptać po bosoku.

Komentarze

Dodaj komentarz