Starzikowe fonsy

Ale jaki rychtik te militarne fōnsy były, to yno moga miarkować, bo kożdy godoł mi co inkszego, bezto do dzisio porzad niy wiym, eli miarkuja dobrze.

Mōj starzik mioł fōnsy panoczkowe, a fest ô nich dboł. Chocio za modu wosy mioł ciymny blōnd, to fōnsy mioł praje czorne, ale co jo go pamiyntōm, to gowa a fōnsy mioł już troszyczka siwawe.  Jak mi było ze dwa lata, toch słyszała jak jedyn chop, co za modu we cyrku wystympowoł, godoł, że zaczynoł ta robota jako mody szpik, bezto fōnsōw ni mioł, to se ich nalepioł! Prziszło mi do gowy, że mōj starzik tyż możnej robi tak samo, a ynoch czekała na tako przileżitość, coby to rozeznać! Jak starzik prziszoł  roz  ku nōm, to  wziōn mie na rynce. Jo yno na to czakała, a zaczłach go za te fōnsy targać! Ôjcowie zaroz mi padali, że jo je „niygrzeczny bajtel”, a starzik niy bydzie mi przoł! Ale ôn mi przoł dali, bo jo wtynczos była jego jedino wnuczka, a wnukōw mioł już sztyrech!

Roz żech sie jednako starzika wylynkała, a było to tak: Spałach u starzikōw we łōżku, co stoło we kuchyni, boch na drugi dziyń miała śnimi kajś iść. Starzik prziszoł niyskoro we wieczōr i przi świyczce se urychtowoł wieczerzo, a potym siodł se ku zdrzadle a poczosoł se fōnsy takim maluśkim grzebiyniym, a co było dali jo już niy widziała, boch sie zdrzimła! Za tyn czos ôn se na gymba załōżył tako lapka ze jelyni skōry,  co sie jōm wiōnzało ze zadku gowy, coby mu sie te wyflyjgowane fōnsy niy pokudłaczyły, a potym prziszoł ku łōżku a podziwoł, eli jo śpia? Jak na ujma jo sie praje przebudziła i jak żech ujrzała nad sobōm takigo strasznego chopa, toch rykła na cołki głos, a wszyscy w dōma mieli pobudka!

Kejś starzik był sie strzic u frizjera i przi tej prziwiliji doł se fōnsy hynnōm wyszwarcować, ale potym musioł ich ôgolić, bo mioł taki sztyjhary, co mu styrczały jako mietły! Jak mu fōnsy porosły nazod, to już wiyncy niy eksperymyntowoł!

1

Komentarze

  • Janek Ciekawe 26 września 2016 08:36Jo tyż mom fonsy. Nareszce ktos o tym szkryflo i to pozytywnie.Ciekawie ...

Dodaj komentarz