Po naszymu
U nos to je dycki tak, że jak ni mōmy kolyndy we świyntych Młodziankōw, to potym dziepiyro we Trzech Krōli, ale wtynczos trefiło nōm cołkiym inakszy. To było dość pora lot nazod, jak jeszcze dziecka we rodzinie zastympczej u nos byli. Te bliźnioki (dziołcha a synek) fest sie skamracili ze naszōm cerōm, co była ôd nich yno dwa lata starszo. Nasz tatulek dycki sie śmioł, że tych trzech łebōniōw to była "banda pierōnowo"! Dycki sie ich jakiś gupoty a szpasy trzimały, a niy trza im było godać dwa razy, coby co wyrychtowali!
Kolynda miała być ze samego rana, bez to gibko my postowali, śniodani zjedli i ô dziewiōntyj godzinie wszyjscy my na baczność stoli, bo nikedy farorz ôd nos zaczynoł, ale tyn roz zaczōn ze drugi strony, a nōm przipadło czekać, bo my teroz ôstatni ôstali! Na połednie ôdzwōnili, a farorza ni ma! Ôbiod trza było warzić, no to żech sie za niego wziyna, a co kwila zaglōndałach bez ôkno na fōrtka. Jo była umazano pod łokcie, boch kluski robiła, a tu patrza: isto ministranty idōm, bo mi sam cosikej czyrwiōnego wele fōrtki migło!
Na to szczyńści to był "fałszywy alarm", bo to jakoś modo mamulka szła ze czyrwiōnym dziecinnym wōzkym. Za chwila zaś mi coś czyrwiōnego migło i jo była już cołko we nerwach! Przi ôbiedzie te nasze trzi małe gizdoki padali, cobych sie tak niy nerwowała, bo ôni ta kolynda przipilnujōm! Jo ich za to jeszcze pokwoliła i ani mi do gowy niy prziszło, że mi co wystrugajōm. Za jaki pōł godziny słysza zwōnek przi fōrtce a potym zwōniyni, ciepłach wszystek leca ôtworzić, a tam na progu stojōm nasze trzi "pastuszki" ôdziote we biołe płachty a we stare czyrwione forhangi, co kejś wisiały we izbie i zwōniōm wszystkimi kluczami jaki yno były w dōma!
We piyrszej kwili to mie ze nerwōw aże zatrzynsło, ale zaroz potym żech sie serdecznie ôśmioła! Mamulczyne kozani bajtle mieli dziepiyro we wieczōr, bo zarozki za nimi prziszoł farorziczek, a pytoł sie czamu sie tak postrojili, a sōm sie serdecznie uśmioł.
Jako widzicie roztōmili, jo tyn szpas ôd naszych dziecek pamiyntōm, a rada spōminōm, żol mi je yno, że nasz farorziczek już ku nōm wiyncy niy przidzie, bo pora lot nazod poszoł na wieczno słōżba do nieba.
GRYMLINO
Komentarze