– Niy trop się, synku – rzeknył starzik. – Wspomnij se moji słowo, że i tym razym obstojisz i nic ci sie niy stanie, yno musisz posłuchać mojij rady i uczynić to, co ci koża. Nojprzod sie skryj za ołtorzym, a jak umrzito krolewna wyskoczy z truły i poleci nojprzod na chór, wtedy wskocz do kaplice i legnij se do tyj jeji truły. Jak Strziga przidzie nazod, to bydzie sie starała na wszystki sposoby wystraszyć cie, cobyś z truły wyskoczył. Ani sie chopie niy ruszej, yno leż w nij na przetrwani, bo rącz byś śnij wyloz, to jest po ciebie.Wojok podziynkowoł za rada starzikowi i zrobiył gynał tak jak mu doradziył. Przed połnocom wyskoczyła z kaplice umarło krolewna i kieruje sie prosto na chór, jak to starzik padoł. Była łona już do połowice bioło. Z chóru kalup poleciała na ambona, ale i tam niy naszła wojoka, wskoczyła na ołtorz i woło:– Straż! Kaj żeś jest?Ale wojok leżoł w trule i ani niy dychoł ze strachu. Zeskoczyła Strziga z ołtorza i dalij loce po cołkim kościele, szuko po wszystkich kątach ukrytego wojoka. Minyła połnoc i kokot zaś zapioł, moc Strzigi przestała działać i wrociyła do kaplice. Jak uwidziała w swojij trule wojoka, to na rostoliczne sposoby starała sie go z nij wywobić. Straszyła go przeraźliwym wrzaskiym, groźbami starała sie go wygnać ze swojigo legowiska, ale jak widziała, że na wojoku niy robi to wiynkszego wrażynio, to zaczła sie przichlybiać i prosić łagodnie.Zarzykała sie, że nic sie mu niy stanie złego, yno żeby był taki dobry i wyloz z tyj truły. Wojok jednako niy doł sie nabrać na miłe słowka, pamiyntoł dobrze, co mu starzik padoł, a krolewna w tym czasie robiyła sie coroz bielszo, aże w końcu durch cało była bioło. Na dworze już tyż sie widno robiyło i słoneczko przez okno do kaplice zaczło pomału zaglądać.Krolewna tyż już inakszo mina miała i już niy tak fałszywie, ale szczyrze sie do wojoka odezwała:– Wylyź już z tyj truły bez strachu, że ci sie co stanie, drogi przijocielu, bo yno ciebie Pon Bog doł ta łaska, żebyś przetrwoł te trzi noce i mie wybawiył. Już żech jest wolno i tak jak kożdy człowiek żyć byda. Dziynkuja ci za wybawiynie i teraz razym z mojim ojcym pomyślymy, żeby cie wynagrodzić.Podała mu swoja rynka i tak wojoka z truły wyprowadziyła i razym usiedli w ławce przed ołtorzym.Za chwilka prziszoł krol z cołkim dworym i z wielkom radościom ucałowoł ich serdecznie.Za niedługi czas na zomku odbyło sie weselisko, wojok dostoł rynka wybawionyj Strzigi, żyli długo i szczyńśliwie.
Komentarze