Kamratki ze jeji szkoły, ô ni dycki pamiyntajōm, bezto kożdy rok pytajōm jōm we czyrwniu na rajza. Sjechała ś nimi społu już pōł Polski i kōnsek zagranice! Dycki sie ji podobało, ale ôstatnio byli kajś nad jeziorym i tam niy bōło aż tak tak fajnie, a Margotka jeszcze kupa gańby wyżyła! Jak yno przijechała nazod, to zaroz prziszła mi sie pouskargować.
Już jak siodali do autokaru, to zaczōn loć dyszcz, bezto nikaj po drōdze niy stowali, chocioż zamiarowali troszka świata poôglōndać. Skuli tego nad te jezioro przijechali za wczas i chałpki niy były jeszcze przirychtowane. Bezto musieli poczkać we autobusie tak ze dwie godziny. Dobrze, że kożdy jaki swōj prowijant mioł, bo do nojbliższego baru bōło fest daleko! Wygody we tych chałpkach tyż niy bōło – myci na dworze, a na kōńcu ôśrodka – dwa hajźliki. Kery był babski a kery chopski, ciynżko było rozeznać, bezto ludzie leźli do nich, jak popadło! Piyrszego wieczora Margotki we tyn ustrōnnym miejscu jakiś cudzy chop zaskoczył, a potym jōm ôgrōmnie przeproszoł, że niy wiedzioł, eli tam kery siedzi, bo cima bōło. Kamratka se to zapamiyntała i jak szła tam po drugi, to dobrze dźwiyrze zaparła! Siedziała tam już dobro kwila i nic niy zrobiyła, no to sie zamiarowała dźwignōńć, a wtynczos ji brele spadły! Kaj poleciały, niy dała jednako pozōr, ze przōdku niy było ich widać, bezto zaczła ich szukać za muszlōm i już ich praje miała, kej se spōmniała, że se galotkōw niy dźwigła, ale to już było za niyskoro! Te dziadowski dźwiyrze sie ôtwarły, a stoł w nich tyn mody praktykant ze szkoły, coby mōg być jejim wnuczkiym, a to sie synek naôglōndoł!
– Tako gańba! – lamynciyła Margotka. – A samach se to wyrychtowała, bo czasym godōm do sia! Keryś usłyszoł, jak żech tam jamrowała po naszymu, a padoł naszym dziołchōm, że jo ze hajźlika wylyź niy poradza i tyn mody praktykant przilecioł mi na pōmōc!
Komentarze