. I łoroz stało sie coś, czego my sie niy spodziywali. Z chałpy tego cudzego bauerstwa wylazła paniczka z wielkim tabletym, na kierym stoły dwa dzbonki-termosy, plastikowe szoleczki i biksa z cukrym. Niy poradziyłach spokopić, że som jeszcze na świecie takie litościwe ludzie. W tych dzbonkach boł gorki tyj z rumym. Wiycie jak to nos piyknie rozgrzoło ! Pili my go małymy szlukami i grzoli pazurska na ciepłych szolkach. Ale uciecha mieli yno my – Poloki. Turki, jak poczuli w teju gorzołka, zaroz wyloli na trowa My im padali, że jejich Allach niy wiy co je dobre. Byli my tyż kontyntni, że wiyncyj tego dobrego teju łostanie dlo nos. I chocioż piyknie nos rozgrzoł, mioł jednak jedyn minus. Skirz tego, że kożdy z nos wychlastoł po dwie, trzi szolki , musieli my potym co chwila lotać do krzokow „ z kropelkom”. Kiedy i mie przipilyło, wyszukałach se jakieś pasowne miyjsce, symłach galoty...i łoroz poczułach pieroński ból . Prziszłach na to, że źle wycylowałach i trefiyłach na metrowe pokrziwy. Łoba połrzitka zaczły mie tak polić, choćby zagorały. I jako by niy zaglondać, to mioł tyn tref swoja dobro strona. No bo przeca grzoło, niy ziombiyło. Jakby tego wszystkigo boło mało, powadziyłach sie pierońsko z jednym Turkiym. Poszło o podzimki. Pedzioł mi klukszajser jedyn, że źle robia, bo łostawiom za sobom podzimki. Na to jo mu łodryczała, że łostowiom te niyłozdrzalałe. Na robocie sie znom i wiym, że na poł biołych podzimek żodyn niy kupi. Tak tyż nakazowoł nom nasz bauer. Niy jedynego z Wos zaszpanuje, po jakimu jo sie z tym Turkiym wadziyła. Toż powiym Wom, że po nimiecku ! Bez te pora tydni zdążyłach sie mocka z tego jynzyka nauczyć. Mimo zwady i szpetnyj pogody do popołednia zebrałach prawie 80 kilo podzimek. Wszystkie połne kisty zaladowali my na paka unimoga i sami do niego powsiodali, co by zajechać ku chałpie.
Komentarze