Jedyn roz do pywnice po cosik poszli jeji wnuczki: Helynka, co już do piyrszej klasy wtynczos chodziyła, a jeji bracik Tōmek, co mu było ze trzi lata. Połazili po szkumali, poszturali, a isto niy znodli tego, co chcieli, bo sie im spōmniało, że se mōgōm wziōnś na wiyrch kōmpot ze fyrzichōw, co im dycki fest smakowoł. Poszli do tyj starczynej pywnice, co już telki czasy słōżyła za kōmora. Ôkno było w ni doś wielgi, bezto niy trza bōło po ômacku szukać. Już dziołcha chciała wziōnś krałza ze fyrzichami, ale ôroz wiyncy sie ji uwidziały czyrwiōne trześnie. Jeszcze po nich niy siōngła, kiej Tōmuś zaczōn ryczeć, a coluśki sie trzōns, jakby go krymfy brały. Dziołszka wiedziała, co sie ze takimi maluśkimi bajtlami robi. Chyciła syneczka za kark a gibko go uholkała. A potym zakludziła ku starce, bo mamulka jeszcze ze roboty niy prziszła. Jak już byłi we izbie to syneczkowi zrobiło sie lepi i już tak niy wrzeszczoł, ale co go tak wylynkało niy chcioł pedzieć. Dziepiyro we wieczōr przed spaniym, padoł mamulce, co we tyj pywnicy uwidzioł:
– Tam jeden kompot, mamusiu, zęby na mnie wyszczerzył!
Mamulka padała, że synkowi coś sie uzdało, ale ôn porzad godoł swoji. Bezto jak usnōł, to sama poszła do tyj piwnice, kaj stoły te kōmpoty. Zaświyciła światło, i szukała miyndzy krałzami, aże we kōńcu znodła! We jednyj krauzie połnyj fyrzichōw pływał kōnsek gybisa. Bezto zdało sie, jakby tyn nojwiynkszy fyrzich mioł zymby. To tego tak sie syneczek wylynkoł! Mamulka wziyna ta krałza a zaniosła do kuchynie. Za kwila prziszła starka a wsadziła jōm do byfyja. Dziepiyro na drugi dziyń do tego byfyja pojrzała Helynka a przileciała ze wrzaskiym ku starce, co wtynczos futrowała kury na dworze. Tela ryku, to już bōło starce zatela i sama poszła sie do byfyja podziwać, a znodła to, co bez lato straciyła! To bōł jeji gybis. Straciył sie ji, jak kōmpoty rychtowała, ale że do krałzy trefiył, to ji niy prziszło do gowy. To już by pryndzy powinowała swoja frechowno koczka, co po chałpie roztōmańte rzeczy zbiyrała.
Komentarze