Dziyń Rechtora

Na poczōntku mojigo żywota byli rechtōry „dōmowe”. Moja starka Elza, co mie wszyndy brała, nasz tatulek, co nos, bajtli, wiela nauczōł, niż my do szkoły poszli, mamulka, co s nami kożdy wieczōr pociyrz powtōrzała, aż my sie we kōńcu nauczyli, a moja potka, co rada bojki rozprowiała!

We piyrszej klasie trefiyłach do mamulki ôd jednego znanego malyrza i ôna sie poznała na tym, że jo piyknie maluja. Potym miałach tako jedna modo paniczka ze polskigo, co ôna dała nōm roz ciekawe zadani, że mōmy wiyrsz napisać! To mi sie powiōdło, ale ōna niy poradziyła spokopić, żeby dziołszka ze piōntyj klasy taki rzeczy robiyła i trocha mi potym kwie napsuła, ale jo pisać niy przestała! Za rok my mieli inkszo paniczka „polōnistka”, a ta to bōła rzetelno baba, a wiela nos nauczyła. Ze podstawowej szkoły spōminōm jeszcze jedna paniczka, co uczyła „ścisłego przedmiotu”, a bōła fest ôstro, ale niy szło sie na nia gorszyć, bo dycki ciōngła tych słabiuśkich uczni, coby chocioż „trzi” dostali!

We strzedni szkole my mieli fest dobro paniczka, co uczyła polskigo. My ji tyż czasym cosik nawywijali. Trocha sie dycki za to na nos boczyła, ale jednako w kōńcu nōm ôdpuściyła. Ô ni szło padać, że to bōł dobry czowiek!

Miałach też panoczkōw rechtorōw, co ich spōminōm do dzisio, chociaż nikerzi ś nich sōm już kupa lot u świyntego Pietra. Bōli to: dobry matymatyk, co poradziył kożdo ciynżko rzecz wyłożyć na „chopski rozum”, mōndry historyk, co nauczył nos myślynio, a doś znany malyrz, co nōm żodnych felerōw przi malowaniu niy przepuściył! Jednako nojwiyncy przaja mojimu piyrszymu rechtōrowi, co mie uczōł malować, jak mie bōło dwanoście lot. I czasym, jak mi je ciynżko na duchu, to se do niego zazwōnia, coby se pogodać. Mie sie dycki wtynczos spōminajōm moji mode lata, chocioż my już teroz ôba sōm starziki! Jo se myśla, że Wy tyż mocie takich rechtorōw, co im przajecie abo żeście im przoli podwiel żyli, bo dali Wōm to, co żodyn Wōm zebrać niy poradzi!

 

Tōż życza Wōm, roztōmiłe rechtory, cobyście tak dali dzieckōm przoli, a coby Wos ôni potym tak ciepluśko spōminali, jako jo swojich rechtorōw spōminōm!

Komentarze