Jo se myśloł, żeście sōm ptok

Jednako jak prziszoł na pynzyjo, to jedyn kamrat ôdstōmpiył mu kōnsek swoji zegrōdki i tam Francik mioł tyn swōj raj! Wiela tego niy bōło, tak ze dwaścia na dwaścia metrōw, ale chop postawiył se tam maluśko lauba na norzyndzia a jeszcze myńszy hajźlik. Nad laubōm mioł swōj upragniōny gołymbnik, a kupa pultōw w nim trzimoł. Na tyj ôd niygo zegrōdce rosły dwa stare strōmy: wielgo płōnka, co już downo niy miała żodnej płōnki, choby chrobaczywej, a troszka myńszo prawo śliwka, co sie dycki aże ôginała pod śliwkami. Krōm tego na ôbuch strōmach bōło połno kadubkōw, bo Francik ptokōm ôgrōmnie przoł! Jak se tak roz siedzioł na tyj zegrōdce, doł pozōr, że na staro płōnka siod jakiś wielgi ptok, co mioł roztoliczne farby. Takigo to Francik jeszcze we żywocie niy widzioł i zamiarowoł go chycić. Bezto wziōn drabina, coby na strōm wylyź. Kej bōł już cołkiym blisko, ptok wrzasnōł po nimiecku: Guten Tag! (Dzień dobry!).Tego to sie stary Ôdrobka niy spodziywoł i zgupioł we piyrszyj kwili, bo ptoka widzi a głos ôd chopa słyszy!
– Wyboczōm panoczku ! – wystynkoł. – Jo se myśloł, żeście sōm ptok!
– Wyboczōm! – wrzaskło ptoszysko!
– Jak sie na mie niy gorszycie, to se wypijymy we moji laubie po gorczku fefermynice, co je dobro na taki chyc jako dzisio!
– Keine Angst!(Bez obaw!) – zaskrzeczoł ptok, a potym ôdbiōł sie ôd gałynzie, a polecioł kajś dali. I tela go Francik widzioł!
We wieczōr na zegrōdka prziszoł Francikōw kamrat i Francik mu wszyjstek ōpedzioł, a ôn padoł mu tak:
– Cosik mi sie zdo Franciku, żeś ty widzioł papagaja, co uciyk farorzowi ze Ôrzegōwa! Szkoda, żeś go niy chyciył, bo tyn chop 20 marek ôbiecoł zapłacić tymu, co mu go nazōd prziniesie!
– No ja! Jo se to mōg zaroz pōmyśleć, bo cosik mi tu niy sztimowało! Niby to bōł ptok, a po ludzku godoł, chocioż niy cołkiym po naszymu! Tako szkoda! Przedstow se yno Gustlik, wiela by my piwa mieli za tako nagroda! A tak ôstanymy ô suchym pysku!
Francik żył jeszcze kupa lot, ale papagaja wiyncy na swoji zegrōdce niy ôglōndoł!

Ps. Dziynkuja panoczkowi Alojzowi Zimōńczykowi za pōmōc we ślōnski korekcie.

Komentarze

Dodaj komentarz