Moja ōma (tatowa mamulka) dycki godała tak:
– Mie sie dwie rzeczy na staroś popsuły: ôczy a pamiyńć! Wszyjstek pamiyntōm coch za modu robiyła, ale coch wczora na wieczerzo jadła, to se spōmnieć niy poradza! Ze ôczami je to samo: Jak żech bōła modo, toch nawet po cimoku znojdła jegła co mi na ziym spadła, a na staroś potrzebuja bryle a kościelno ksiōnżka ze wielgimi literami!
Jo tyż je „brylok” abo „brylocz” jako to inksi godajom. Piyrsze bryle mi przypasowali jak mi bōło szternoście lot. Moc mi sie to niy widziało, ale coch miała robić? Dycki mi sie zdało, że jo dobrze widza, boch siedziała we szkole we piyrszej ławce, ale jak mie przesadzili do zadku, toch na tabula jednako słabo widziała. Bryle mi przepisoł dochtōr K. ze Rybnika, co bōł rodym ze Żorōw a znoł sie ze mojim tatulkym. Wtynczos padoł mi tak:
– Za jaki dwa-trzi lata te twoji gryfne, wielgi a czorne ślypka przestanōm rosnōnć, a bydzie po starości: bryli już niy bydziesz potrzebować!
Praje skuli tych bryli we szkole jeszcze dłōgo klasowe kamraty za mnōm „brylato” wołali. Rechtōry tyż niy byli lepsi, yno robiyli to troszka wiyncy kulturalnie. Dycki mi sie przigadywali, że we tych brylach tak mōndrze wyglōndōm, że mie muszōm wywołać do ôdpowiedzi! Dzisio jak se to spōmna, to sie s tego śmieja, ale wtynczos to mi do śmiychu wcale a wcale niy bōło! Inksi sie uczyli „po łepkach” a jo dycki musiała być przigotowano, bo kożdy dziyń żech stoła pod tabulōm. Na złe mi to niy wyszło, boch sie wiela nauczyła, a nasz panoczek derektor roz jedyn padoł, że jo je taki klasowy szprymok!
A dostać ôd niygo pokwała, to niy bōło tak łaps!
Jedna starka, co wele nos miyszkała, padała mi roz, że ôczy sie dycki poprawiajōm po piyrszym dziecku, a sie przy tym ôśmioła, ale jo niy dała na to wtynczos pozōr. Za pora lot jużech te dzieciōntko miała, ale nic mi to niy pōmōgło! Jak żech jōm roz na mieście potkała, padałach, co ida do ni ze reklamacyjōm! Ôna sie yno ôśmioła,
a ôdpedziała, że nic niy scyganiyła, bo ôczy mi sie richtik ôtwarły, wiela taki bajtel kosztuje! Bo niy kōnszt je porodzić, ale chować bez dwaścia lot! I ta starka miała prawie!
UWAGA: U nos godajom: brylok, brylocz, brele, brylaty (słownik gwar śląskich podaje obie formy) – jak Pan uważa, co jest właściwe?
Komentarze