Niy trza bōło dłōgo czakać, jak na plac wylecioł tyn isty rechtōr a wrzasknoł hrubym głosym na Francika:
– Franciszku, czemu paradujesz bez koszuli? Do kancelarii za mną, ale już!
Rechtōr chcioł chycić Francika za kragel ôd koszule, ale synek na karku nic niy mioł, bezto spytoł sie yno:
– No słucham, co masz na swoje usprawiedliwienie?!
– Proszym pana, prziniyśli my Wōm grzibōw! Niy bōło kaj zbiyrać, to Francik doł koszula...– wystynkoł nojmodszy syneczek, co sie fest rechtōra wylynkoł.
Panoczkowi rechtorowi zaświyciyły sie ôczy, bo rod grziby zbiyroł. Terozki już niy wrzeszczoł na bajtli, yno przimilnie sie spytoł , eli te grziby sōm tam jeszcze, a synczyska mu ôbiecali, że go pod las zakludzōm a pokożōm, kaj te grzibowe „eldorado” je.
Po nauce pōn rechtōr wziōn se wielgi kosz a deptoł ze synkami ku Baraniokowi.
– Proszym pana, u nos na łōnkach pod lasym je tela grzibōw, żeby szło jich kosōm siyc! Jak bydziecie panie rechtōr chcieli to wos tam, proszym pana, radzi zakludzymy! – zagadowoł mōj tatulek, a myśloł se przi tym, że mo teroz przileżitoś ôko u tego rechtora wyrobić, bo syneczek ni mioł pojyncio, co starsze synczyska zamiarujōm.
A ôni zakludziyli panoczka rechtōra prosto na ta łōnka, kaj Francik posadziył tego wielgigo prawoka, ôd mojigo tatulka. A pōn rechtōr niy poradziył sie nadziwić, że tam je aż tela tych grzibōw. To były cołki koliska we trowie. A kaj jako zorta! Bezto zaroz pomyśloł se, że dzisio na wieczerzo bydzie mioł smażōnka ze grzibami, co jōm rod jodoł.
– Nazbiyrōm mamulce na zupa tela jich sam je! – zaczōn niywinnie Józik ôd kowola, a we duchu sie śmioł, że sie im szpas powiōd. – Podziwejcie sie panoczku na tyn sam! – i pokazał na tego wielgigo prawoka ôd mojigo tatulka, co teroz bōł posadzōny we jakisik dziwnej kupie ôstrojōnyj mechym.
Panoczek bōł jednako fest pragliwy na te grziby, a niy chcioł, coby mu jich synczyska wyzbiyrali, bezto musioł sie jich pozbyć!
Ps. Jako to zrobiōł, dowiycie sie za tydziyń.
Komentarze