Downiyjsze zimowe feryje

Dycki starzi ludzie godali, że zima roz je a roz ji ni ma! We tako ciepło zima dziecka w dōma siydziały a niy miały co bez te feryje robić, bo najwiynkszo zimowo uciecha to bōło se na stawie poklyjzać, abo na sōnkach pojyździć! To jeszcze były te czasy, co małokery telewizōr mioł, a program sie w nim dziepiyro po połedniu zaczynoł i za pora godzin bōł kōniec. Teroz tych roztōmańtych programōw mōmy aż za tela, a wtynczos bōł yno jedyn! My w dōma radyjo na bateryje mieli, a caluśki czos my go słōchali: nasz tatulek dycki wszyjski wiadomości, a mamulka swoji ôpowieści radyjowe. A miyndzy tym my z bracikym puszczali ta młodziyżowo muzyka, co naszym ôjcom szła na nerwy, bezto kozali nōm radyjo prziciszać! Bez feryje mieli my tyż swoja robota. Trzi razy we tydniu przichodziył ku nōm starzik Paul, tatulkōw ôjciec, co bōł fesztrym. My, dziecka, dycki mu pōmōgali zawiyź na sōnkach futer do paśnikōw, co stoły na polach wele naszyj chałpy. Wtynczos jeszcze po świecie wiela dziwoki zwierziny lotało, bezto trza było te hurmy zajyncy, kuropatwōw a fazanōw nafutrować!
Potym we wieczōr przi zieleźnioku do czyrwioności rozpolōnym cołkōm familijōm my posiodali, a słōchali ō tym, co nasz tatulek nawyrobioł za bajtla. Ôn poradziōł tak piyknie godać, ze nōm ôbōm ze bracikym sie zdało, jakby by my ś nim po tym Baronioku (las) śniygym zasutym lotali. Jak tatulek szeł na drugo zmiana do roboty, to my bez te feryje niy szli tak gibko spać, yno my na niygo czakali aż przidzie nazod. Bo rano niy trza bōło stować do szkoły. Wtynczos nōm mamulka przi petrōnelce te nojpiykniyjsze bojki ze ksiōnżkōw czytała. Terozki już isto wiycie czamu jo tak tym naszym bojkōm przaja? Jak tatulek prziszoł ze roboty, to my cołkōm familijōm wziyni sie do rzykanio, potym jeszcze jako kolynda zaśpiywali a szli my spać.
Jo rada tamte czasy spōminōm, a Wy?

Komentarze

Dodaj komentarz