Zolyty

Jeji ôjciec już po cołki ôkolicy rozgadowoł, że jak sie Katla wydo, to ôn modym swoja gospodarka przepisze, ale ani taki ôbiecki niy pōmōgły! Jakby Katla gryfno bōła, toby sie hnet znod jaki karlus do żyniaczki, cōż kej tyj boroczce wiela brakowało! Bōła niywielgo, hrubo a chrōmo na prawo noga, chocioż pyszczysko miała doś gryfne, a warkoczōw hrubych jak baty niyjedna piykniyjszo frela mōgła by ji pozozdrościć!
Jednako na podzim zaczōn ku ni chodzić taki jedyn Jōnek ze dwora, co tam robiōł za cieśle. Synek niy bōł nasz, bo ze gōrōw prziwandrowoł, ale Katli to niy wadziyło, bo i tak ni miała we czym przebiyrać. Ôn dycki sie meldowoł u swoji frele we niydziela po niyszporze. Posiedzioł ze ôjcami a ze dziołchōm, trocha pogodoł, swaczyna zjod, a jak sie zećmiyło, to broł sie ku chałpie. Za kożdym razym wyglōndalo to tak samo.
Jak roz dziołcha pytała go, coby szoł ś niōm do kościoła na suma, to sie wykrynciōł, że tyn roz niy moge po nia prziś, bo musi jechać ze swojim panoczkym do wedlejszego dwora, kaj tamtyjsze gospodorze wyrychtowali wielgo gościna. Jak zaś Katla chciała, coby ś niōm poszpacyrowoł po wsi, to dycki godoł, że we jejich chałpie je mu tak dobrze, że sie ani mu nikaj ruszać niy chce, bo sie cołki tydziyń narobiōł! Na muzyka tyż iś niy chcioł, bo sie bezmała gańbowoł jejich kamratek! A taki godki to sie już Katli myni widziały i zaczła swojimu karlusowi niydowiyrzać.
Jak roz Jōnek sie niy pokozoł, chocioż mioł na isto być, wtynczos padała se, że dowiy sie noreście prowdy! We wieczōr zapolyła świyczka, wsadziyła jōm do flaszki ze szyrokim karkym a poleciała gibko ku dworu. Wiydziała we kerej chałpie miyszkajōm dworski robotniki, co swoji familije niy majōm. Prziszła ku ôknu a podziwała sie do pojstrzodka, a tam Jōnek ściskoł sie ze jakōmś frelōm! Katla przicisła świyczka ku szybie, bo jeszcze miała nadziejo, że to wszyjstek sie ji zdało, ale ôroz poczuła, że cosik sie zaczyno kopcić. Bezto rykła: Gore! Bo ôd jeji świyczki chyciył sie słōmianny dach na tyj dworski chałpie! Bōło s tego potym kupa butlu, ôstudy a gańby!
A za rok Jōnek sie ôżyniōł ze jednōm bogatōm wdowōm, a Katla poszła do klosztora.

2

Komentarze

  • Grymlino Do Jany 14 lutego 2020 19:43To je wszyjstek prowda, a nasz ujek dycki godol, że kożdo dziołcha usłyszy 3 zwonki: jak ji bydzie 18 lot to zazwoni tak: tyn niy, tyn ni! Na 25 lot - tyn by, tyn by! Po 30. - belekery! belekery! belekery! :)!
  • Jana zolyty 13 lutego 2020 23:11u nos jak jedna dziołcha niy miała żodnego galana to godała: choćby ło jednym łoku bele tego roku. Jak zaś dziołcha przebiyrała w tych galanach to starka padała wnuczce : pamiyntej, że z fajnej miski sie niy najysz. Wnuczka zaś łodpedziała : ale z brzidki niy smakuje.

Dodaj komentarz