Jako ta koza na dach wlazła?

   

– Pōnbōczku, co teroz bydzie! Trza cosik ze tym zrobić! Ale co? – Jo se myśla, że nojlepi bydzie, jak ze parafijanami pogodōm… I tak farorziczek zrobiyli. Sami na dach niy wyleźli, bo za starzi byli, ale do pōmōce przigłosiyło sie pora modych karlusōw i ôni wszyjstek tam na wiyrchu ôbejrzeli. Jak slyźli na dōł, to padali, że na dachu je tela trowy wiela na łōnce. Jakby jōm serwać to społu ś niōm polecōm tyż szyndzioły, bo sōm przegnite! To sie zaroz zrobi roboty na lata, ale tela czasu niy mieli, bo biskup mōgli być leda dziyń. Jedyn Jōnek, ôgrōmny wigyjc, padoł, coby na tyn dach puścić kozy abo barany, to trowa hnet ôszkubiōm, a ani im niy bydzie wadzić, że dach je szagi, bo przeca barany sōm nauczōne paś sie po gōrach, a kozy rade na krziwe strōmy skoczōm! Zaczli zaroz szukać taki gadziny, ale barany już były na poszy, nō to im ôstały same kozy! Ludzie niy byli radzi, coby jejich bydlōntka szły robić na kościelny dach. Jednako synczyska ich przegodali, że to bydzie na kwała Bożo! Potym taki ôpraty wyrychtowali i wszyjski te kozy na nich na dach wciōngli, a do murkōw, co ze dachu wystowały, prziwiōnzali. Jeszcze dobrze roboty niy skōnczyli, kej wele fary stanyła bryczka a wysiedli ś ni sōm panoczek biskup! Farorziczek wylecieli im naprociw a zamiarowali przekludzić tyn zocny byzuch bokym bez zegrōdka.
-Niy gańbujcie sie farorziczku, a pokożcie jako sam gospodarzicie! – padali ksiōndz biskup, a ôbrōciyli sie prosto ku kościołowi. Ôroz jak szli pod murym, na gowa poleciały im kozi bobki! Dźwigli gowa, a uwidzieli bioło koza, co wisiała na sznōrze uwiōnzanej do maluśki, ceglanej szpice. Ksiōndz biskup abo sie niy kapli, co sie sam dzieje, abo udowali, że sōm tacy niy kapliwi, bo padali yno do sia: Jako ta koza na dach wlazła? Tegoch jeszcze niy widzioł… a poszli dali.
Tak to tyn farorziczek swōj urzōnd uratowali!

Komentarze

Dodaj komentarz