20050806
20050806


Że te zamiłowanie do chytanio nom zostało, tego chyba niy musza godać, bo wyndkorzow dzisioj momy wiyncyj niż ryb w rzykach i stawach. A jeszcze niy tak downo – jak jo był bajtlym, kańś na początku piyćdziesiątych lot – ryb było dużo i szło je chycić na zwykły kij z lyski z prziwionzanym konskiym dratwy, na keryj wisioł hok z wykrziwionyj zicherki, na kero sie glizda wciągało.Przidzie zaniydługo wiosna, to zaś pełno ujrzymy na drogach tych „cichych waryjotow” na rostolicznych moplikach z rukzakami na plecach, w kerych majom „tajno broń”, czyli według swojij recepty zrobiono kluska, czy inkszo przinynta, o keryj składzie nikomu niy wyzdradzom. W takich rułach abo pokrowcach majom taki wyndki, że nikedy jedna jest wiyncyj we wercie niż moplik. Siedzom potym boroki nad stawym ze zeszytym, kery im w Związku Wyndkarskim dali ku legitymacyji, kaj trza wpisać kożdo chycono wajska, i yno patrzom na te szponty abo bombki cołki dziyń. A ryby jak niy bierom, tak niy bierom, ni ma co do zeszyta wpisać. Pierziński szpryciory z tych dzisiejszych ryb.

Komentarze

Dodaj komentarz