20051311
20051311


Jak żech robiył, to dycko żech sie radowoł na kożde świynta, bo szło spokojnie oddychnyć, a na wielkanocne świynta to tymtuplym sie człowiek radowoł, bo to wiosna i ciepło na dworze coroz bardzij sie robiyło. Szło se poszpacyrować po łonkach, lesie, miyndzy polami i podziwiać ta prziroda, jak to gibko sie wszystko zaczyno ruszać. W lesie i na podleśnych łonkach zrobiyło sie bioło od kwitnoncych zawilcow, a kole przikopow i stowow żołciyły sie kaczyńce. Zaś we wsi na zapłociu kwitły gyńsipympki i cygonki, po kerych w drugi świynto lotali bajtle z fłaszkami i rostolicznymi sikowkami, a w kajsterkach trzimali swoja zdobycz. Kroszonki pomalowane rostolicznymi sposobami i oblepione abcybildrami, apluzyny, czekulady i rostoliczne inksze maszkiety. Jak żech to latoś widzioł, to mie zaś naszła tako tynsknica za tymi cielyncymi latami, że aż mi sie oczy zaszkliły. Niy wiym, czy to kożdy starzik taki coś przeżywo, abo yno jo taki gupi. Padajom, że to objaw sklerozy, jak człowiek zaczyno wspominać i godać o tym, co już downo przeszło i sie niy wroci. Zdo mi sie, że juzaś lotom po chałupach z mojom sikowkom napełnionom wodom, postraszonom szpontym z ciotczynego parfinu, żeby trocha woniało, i rachuja z kamratami kroszonki pod płotym, bo mi sie zdo łon dostoł o jedna wiyncyj. Wspomino mi sie tyż, że nikedy my w śmiergus już po bosoku lotali w krotkich galotkach, a nikedy pooblykani jak bery, bo śniegiym waliło i zimno było sromotnie.Latoś tyż wyglondało, że śniyg do maja bydzie leżoł, ale jednak inaczyj trefiyło. Aż sie wierzić niy chce, że niydowno śniygu było mocka, a tu trza ryć w zegrodzie i groch sioć na grzondce, bo gdo sieje groch w marcu, bydzie zbiyroł go w garcu, a gdo sieje groch w maju, bydzie go jod w jaju. Jak to dobrze, że Ponboczek sie nad nami zmiłowoł i kozoł sie zimie wyniyść. Niy trzeba już w piecu sztorać i hasie wybiyrać kożdy dziyń. Niy bydzie już somsiod jedyn drugimu komory gazowyj robiył z plastikowych opakowań, starych szkarbołow i opon, bo słoneczko coroz wyżyj, a szpoki i kosy coroz głośnij śpiywajom. Sikorkom już kadłubki żech wypucowoł, toż teraz locom ze stroma na strom i wołajom: „widzi pon...! widzi pon...! wiosna prziszła...!”.Juzaś trza wyciongnyć ze szopki i naszmarować kosiarka, bo chneda sie zazielyni. Łopata i grabie do rynki, sioć radiski, pietruszka i kwiotki przesodzać, a godali, że jak bydziesz na pynzyji, to bydziesz mioł czasu a czasu.Ni ma to jednak, jak być bajtlym i żyć se bez starości, a jak człowiek nim był, to sie doczekać niy umioł, żeby sie już golić. Po kryjomu sie brało tatulkow pyndzel do golynio i przed zgrzadłym choby małupica pysk mydliło.

Komentarze

Dodaj komentarz