W tyj gynstwinie siedziała w swojim gnioździe kaczka, wysiadowała piskloki i cniyło ji sie, bo jakoś długo to trwało, a rzodko kto jom tam odwiedzoł; inksze kaczki wolały pływać po przikopach, niż włazić pod liście łopuchow, coby śniom pogodać.Aż w końcu jedno jajco po drugim zaczło pynkać, słychać było: „Pip! Pip!”, wszystki żołtka ożyły i wystyrczyły swoji łebki.„Kwa! Kwa!” – godała kaczka, a piskloki larmowały, jak yno umiały najgłośnij, i rozglondały sie pod zielonymi liściami na wszystki strony; mamulka przizwolała im sie dziwać, wiela yno chciały, bo zielono farba jest zdrowo dlo łoczow.– Jaki świat jest wielki! – godały kaczontka, bo było im dużo luźnij niż przedtym, kiedy leżały w szkorupkach.– Czy myślicie, że to jest cołki świat? – powiedziała mamulka. – Świat ciongnie sie jeszcze daleko po drugij stronie zegrody, aże do pola od ksiyndza, ale nigdy żech tam jeszcze niy była. Som żeście wszystkie? – Potym stanyła. – Niy, to jeszcze niy wszystki; nojwiynksze jajco jeszcze niy pynkło. Jak długo to mo jeszcze trwać? Teraz mom rychtyk tego doś! I zaś siadła nazod.– No co słychać? – spytała staro kaczka, kero prziszła na byzuch.– Z jednym najdelij sie ciongnie! – odpedziała kaczka, co siedziała na jajcach. – Wcale sie niy chce otworzić. Ale podziwej sie na inksze. Som to najgryfniyjsze kaczynta, jaki żech w życiu widziała. Wszystkie som na tatulka podane – tego gizda. Wcale do mie niy przichodzi!– Pokoż mi jajco, kere niy chce pynknyć – pedziała staro. – Możesz mi wierzić, że to jest jajco hyndycze. Mie tak już niyroz nabrali i potym żech miała komedyjo z małymi, bo sie wody boły. Niy umiałach se dać rady, sztuchała żech je i wrzeszczała po nich, ale nic niy pomogło. Pokoż mi te jajco! Na toć to jest hyndycze. Pociepni je i ucz te drugi pływać!
Komentarze