– Jak tam chcesz! – rzekła staro kaczka i poszła se.Nareszcie wielki jajco pynkło. „Pip, pip!” – zapiszczało kaczontko i wylazło; było fest wielki i brzidkie. Kaczka mu sie przijrzała.– Jaki te kaczontko jest wielkie – pedziała. – Niypodobne do żodnego inkszego. Ale niy jest to chyba pisklok od hyndyka? No, zaroz sie o tym przekonomy. Musi wlyźć do wody, choćbych go miała tam pyrtnyć.Na drugi dziyń była fajno pogoda; słoneczko rozświytliło wielkie liście łopuchow. Mamulka kaczka wroz z cołkom rodzinom ślazła do przikopy. Plusk! Wskoczyła do wody. „Kwa, kwa!” i jedne kaczontko za drugim plompsało do przikopy. Woda zalywała im łebki, ale zaroz dźwigały je do gory i pływały jak diosi; nogi same sie ruszały, wszystkie były we wodzie, nawet te brzidkie, szare kaczontko pływało do kupy z inkszymi.– Niy, to ni ma pultok! – pedziała kaczka. – Podziwej się, jak piyknie ruszo szłapkami, jak sztramsko sie trzimie. To moji włosne dziecko. A tak po prowdzie, jak sie mu dobrze przijrzeć, jest cołkim fajne. Kwa, kwa! Podźcie teraz symnom, wykludza wos w świat, pokwola sie wami na placu, ale trzimejcie sie mie blisko, coby wos kto niy nastompiył, i dejcie pozor na kota!Prziszły na plac. Był tam wielki butel, bo dwie rodziny powadziły sie o łeb od wyngorza, kero no końcu kot capnył.– Widzicie, jak sie to dzieje na świecie! – pedziała mamulka i oblizała swoj dziób, bo i ona miała szkrabka na wyngorzowo łeb. – Ruszejcie szłapkami – godała – kolybejcie sie i ukłońcie sie staryj kaczce, jest tukej nojważniyjszo ze wszystkich. Mo w sobie hiszpańsko krew i bestoż jest tako spaśno; widzicie, mo na szłapie zawionzano czerwono szlajfka. To jest najwyższo odznaka, jako może kaczka dostać, znaczy to, że majom o nia strach, coby sie niy straciyła, i żeby ludzie i zwierzynta mogli jom poznać miyndzy inkszymi kaczkami. Kolybejcie sie! Szłapy stawiać niy do pojstrzodka. Dobrze wychowane kaczynta stawiajom szyroko nogi jak tatulek i mamulka. Tak, a teraz kiwnijcie łepami i powiydzcie: Kwa!Tak też robiyły. Ale inksze kaczki sie dziwały na nie i godały głośno:– Ach, Ponboczku, po co nom te kamrajstwo? Tak ani by nos doś niy było. Fe, jak wyglondo tamte kaczontko! Niy chcymy go mieć tu miyndzy nami!Przełonaczył na nasze: UTOPEK
Komentarze