– Piykne mosz dziecka, mamulko! – pedziała kaczka ze szlajfkom na nodze. Wszystkie som gryfne krom tego jednego, kere sie niy podarziło. Dobrze by było, żebyś go odmiyniła.– To niymożliwe, łaskawo pani! – pedziała mamulka-kaczka. Niy jest co prowda szwarne, ale mo dobre serduszko i umi piyknie pływać, tak jak inksze, a możno i trocha lepij. Myśla, że wyrośnie z brzidoty abo tyż z czasym zmaleje. Za długo leżało w jajcu i beztoż niy wyglondo tak, jak by miało wyglondać.Szkubnyła je w kark i pogładziła po piorkach.– To zresztom jest kaczor – dociepła – i bezto dlo niego szwarnota niy bydzie nojważniejszo. Myśla, że bydzie mocny i że jakoś do se rady.– Inksze kaczynta som fajniste! – pedziała staro. – Czujcie sie, jakbyście były u siebie w doma, a jak znojdziecie łeb od wyngorza, możecie mi jom prziniyść.I kaczynta tyż tak robiły i czuły sie jak w doma.Ale i kaczki, i kury dzióbały, posztuchowały, kopały i wyśmiywały sie z biydnego kaczontka, kere ostatnie wykluło sie z jajka i było takie szpetne.– Za wielki! – godali wszyjscy, a pultok, kery urodziył sie z łostrogami i myśloł, że jest cysorzym z tego powodu, napuczył sie ani szif z nadmuchanymi żaglami, zwyrtnył sie do kaczontka i tak głośno bulgotoł, że aż mu łeb cołki poczerwiynioł. Biydne kaczontko niy wiedziało, co mo pocznyć ani kaj iść, starało sie fest, że jest takie szpetne i że jest pośmiywiskiym cołkigo placu.Tak to było piyrszego dnia, a potym dzioło sie coroz gorzij i gorzij.Wszyjscy sie uwziyni na biydne kaczontko, nawet rodzyństwo było fest niydobre dlo niego.– Żeby cie kot porwoł, ty szpetno potworo! – godały kaczynta.A mamulka dociepła yno:– Lepij by było, żebyś se poszoł kajś daleko!Kaczki je dzióbały, kury szczypały, a dziołcha, kero gowiydź kormiła, kopała je. Wreszcie kaczontko uciykło, a małe ptoszki w krzokach luftły sie do gory ze strachu. „To bezto, żech takie brzidke” – pomyślało kaczontko i zawrziło oczy, ale durch uciekało coroz dalij, aż przileciało nad wielkie bagno, kaj miyszkały dziki kaczki.Przełonaczył na nasze: UTOPEK
Komentarze