post image
Pixabay Pod kōniec września dycki świyntujemy dziyń aptykorza

Jo mōm wiyncy rada te babeczki, bo tym to idzie wszyjstek pedzieć a ȏ wiela sie spytać jak baba baby, bo przed chopym to jo bych już miała troszka respekt, a ȏ nikere rzeczy niy poradziyłabych ani do niygo zagodać! Bo to godajōm, że  aptykorz niby je pōł dochtora, ale ta drugo połōwka to je normalny chop, bezto co gupigo strzelić może, a jo sie potym byda przed ludziami ze raje gańbować!

Na jedyn czos we naszyj ȏsiedlowyj aptyce bōł taki starszy panoczek „magister” , co rod głośno godoł a dycki kōmyntowoł, jak se kery chcioł co kupić bez recepty, bo przeca taki lyki tyż sōm. Jo dycki ich pisała na kartce, co podowałach mu jōm bez ta dziura we ȏkynku. Jedyn roz na tyj kartce stoł lyk, co mi kozoł kupić nasz dochtōr. Aptykorz wziōn kartka, a zaczōn czytać. Ȏroz słysza jak godo: Na co Wōm taki drogi lyk, na kramfadry, abo na himoridy? Bo jo bych Wōm, co inkszego, łacniyjszygo doradziył!

Teroz widzicie, czamu godajōm, że dobrymi chynciami je piekło wybrukowane! Chynci dobre były, ale mi gańby przed ludziami narobiyły! 
Dwie kamratki, co sy mnōm do średni szkoły chodziyły, tyż aptykorkami ȏstały. Jak my sie na szkolnych zjazdach potkały, to dycki jaki anegdotki ze swojigo żywota nōm ȏpedziały. Halinka ȏstała roz sama we aptyce, a wtynczos prziszoł taki klijynt po sztyrdziestce, a pytoł sie ȏ panoczka aptykorza, ale ȏn bōł na urlopie, nō to w kōńcu wystynkoł, że potrzebuje „gumiki”. Dziołsze prziszły do gowy yno te „gumki recepturki”.  Bezto pora wsadziyła do papiōrzannej tyteczki (coby szefowego kamrata dobrze ȏbsłōżyć), a położyła na ȏkynko. Chop sie spytoł wiela mo zapłacić, a jak dziołcha padała, że nic, to ȏn pojrzoł do pojstrzōdka, a zaczōn klōnć! Drugo kamratka Basia przedała inkszymu chopu paczka prezerwatywōw, a ȏn chcioł lewatywa, bezto tak fest po cichu godoł.

Na kōniec przitocza sam, co godoł nasz znajōmy pōn dochtōr. Ȏn mioł ze wiyrchowiska na aptykorzi, ale czamu, to niy wiym. Jak kery zaczōn co godać ȏ aptyce a ȏ lykach , to naszymu dochtōrkowi zaroz sie spōminało, że je taki cosik jak „złudzenie apteczne”! Bo aptykorz myśli, że ȏn je pōł dochtōra, a ȏn je yno „sprzedawca”! Tak dycki godoł, a jo ta jego godka pamiyntōm do dzisio! Jednako bez tych aptykorzi toby my ciynżki żywot mieli, bo kaj by my lyki kupowali? Bezto wszyjskich ich pozdrowiōm a życza im wiela zdrowio.

Grymlino

Komentarze

Dodaj Komentarz