Moj łociec wystawiył chałupa w piyńćdziesiontych latach. Jo i moji bracia byli już na świecie, a siostra już sie w nowym miejscu urodziyła.Wkludziyli my sie do nij, to jeszcze dźwiyrzi w pojstrzodku niy było, ale ściany były opucowane, deliny drzewianne tyż były, no i kachloki stoły. Ustymp stoł na placu, dwukabinowy, dlo dzieci ekstra i dlo starszych.Dyć to było gorzij niż na familokach, ze swojego domu na plac lotać. Bez lato to poł biydy, ale zimom?Minyły lata i jak żech prziszoł z wojska, a były to lata 70. i godom: tak dalij ni może być. Buduja ustympy w chałupie! Łociec sie yno za głowa chycioł, a starka pedziała, że w tym wojsku mi sie w łepie poprzewracało.Starszymu bratu żech kozoł materyjo załatwić, a niy było to wtedy tak łaps, dyć nic dostać niy szło. Jakoś jednak po znajomości wszystko załatwiył i za pora dni przijechało auto na plac, z rułami betonowymi na szambo. I wiycie co? Za dwa dni żech mioł dwa szamba gotowe, a kożde na sztyry ruły głymboke.Tatulek yno chodziył i do żodnego sie niy odzywoł. Starka yno przez gardina na mie wykukowała i głowom kiwała.Jak przijechało drugi auto z rułami zieleźnymi do wody i z PCV, to jo zaczon kuć dziury w cołkij chałupie. Gwintownica i sztynder żech pożyczoł, a hamfu żech mioł cołki miech. Przedstowcie se, że za dwa tydnie były w chałupie dwa haźliki, jedyn na dole, a drugi na piyrszym sztoku.Na łotwarcie wypiyli my pora flaszek, ale łociec niy wypiył z nami ani jednego keliszka. Chodziył jak struty i padoł, że nigdy z tego niy skorzysto, łon swoj mo na placu. I tak tyż było.Rok stoł tyn drzewianny haziel na placu, aż jednego dnia moja mama godo: Tonuś! Wykombinuj coś, żeby sie te haźliki z placu straciyły. A mie tam dwa razy ni trza było godać. Jednego dnia łociec zapowiedzioł, że mo dopelt szychta. Wielki pyrlik i łopata w mojich pazurach wszystko załatwiyły, doł żech zasuł, wyrownoł i na środku posadziył krzok z kwiotkami. Wszyjscy teraz czekali, aże tata wroci z roboty, szpana była wielko. Starka yno rzekła, że może zawału dostać, jak niy ujrzy swojigo haźlika. Nic jednak takigo sie niy stało. Łociec mie wyściskoł i padoł: „Tyś mie Tonuś uratowoł, bo gańba by mie było, jak bych złomoł łobietnica”. Tego dnia łociec piyrszy roz skorzystoł z nowego haźlika, a musiało mu sie w nim fest podobać, bo siedzioł w nim tak długo, że chyba wszystki „Trybuny Robotnicze” z cołkigo tydnia poczytoł.UTOPEK
Komentarze