post image

Moji dalsi przociele mieli sōmsiada - bogatego kowola. Tyn chop robioł ȏd rana do wieczora we kuźni i cołki czos chodzioł umazany, bezto zachciało mu sie postawić wele chałpy „badyhaus”, bo widzioł taki u jakigosik panoczka, kaj go wołali, coby podkuł konie. Bez ȏziymdziesiōnt lot nazod małokery prosty czowiek mioł taki luksusy! Ni ma kōnszt mieć, ale je kōnszt używać, ale kowolowi jego babeczka niy dała sie kōmpać we tym piyknym „badyhauzie”, ōn bōł yno na pokazowani, a niy na maraszyni! Kowol do śmierci sie mōł we grotku, co stoł we parzoku.

Za modu, jedyn roz była żech w dōma u mojigo szefa ze roboty, bo zapōmnioł ȏstawić jakiś papiōry, co były potrzebne „na zaroz”, a niy chciało mu sie iś nazod, bezto zazwōnioł do biōra a padoł, coby do niygo posłali ta modo dziołszka ze sekretaryjatu! Jego paniczka zakludziyła mie do wielgi izby, co na nia godała „gabinet derechtora”. Tam przi wszyjstkich ścianach stoły sztyndry ze ksiōnżkami. Wszyjski miały czerwione ȏkładki ze złotymi napisami.

-Tyn chop to musi być ale mōndry - prziszło mi do gowy - bo isto to wszyjstek przeczytoł!

Skraja na rygale stoła wielgo encyklopedyjo, ale we pojstrzodku miała niyporozcinane kartki, tak samo było ze drugōm a trzeciōm ksiōnżkōm... Dali żech sie niy ȏpowożyła zaglōndać, ale już żech wiydziała, że te ksiōnżki sōm yny na pokoz!

Spōminōm se jeszcze jedyn taki przikład, co go we ksiōnżce ȏpisali! Isto znocie przigody dobrego wojoka Szwejka, co napisoł Czech, Jaroslav Haszek? Tym, co tego niy czytali, musza pedzieć, że tyn Szwejk, to boł taki gupi chop, że aże mōndry! Tego sie inakszy ȏbjaśnić niy do, to trza przeczytać, wtynczos bydzie wiydzieć, co żech chciała Wōm bezto skozać! Tym Szwejk ȏzprowioł jednymu chopu przi piwie, jak to jedna bogato paniczka ze Pardubic miała trzi „nachtopy”, jedym blaszanny, drugi – taki jak bocloki,  trzeci – porcelanowy ze złotym uszkiym, we rōżyczki malowany, ale co z tego, że miała, jak na schodach sie zesrała!

Moja starka miała prawie!

Grymlino

Komentarze

Dodaj Komentarz