Autor a jego wiersz
Bōł roz jedyn autor, niyznany żodnymu,
Pisoł roztomańte wierszyki do rymu.
Robiōł to po cichu, styrkoł do szuflody,
Dyć roz tak do śmiychu, niy pomyśloł przody,
Wraziōł jedyn wierszyk kajś do interneca.
Wiersz tyn, taki herny, dyć je znany przeca,
Pado do autora: - Je żech fest persōna.
Niy wiedzioł bōł borok, skōnd sie zoca wziōna.
Autor mu pokozoł, kaj je jego plac:
Nic z wierszym niy godoł, na DELETE prask.
We szuflodzie tyczy, skryty do tej pory,
Wiersz, co chcioł być piyrszy przed swojim autorym.
xxx
Baran a wilk
Niōs roz na barana
Bez las baran wilka,
Cołki dziyń ôd rana,
Tōż siedli na chwilka
We ciyniu pod strōmym.
- Tyż bych cie niōs rod,
Kej kamraty sōm my,
Dyć chyciōł mie głōd.
I barana zjod.
Idzie wilk samotnie,
Starości mo tela,
Cni mu sie ôkropnie,
Że straciōł przociela.
Widzioł żeś, ty gupku,
Baranie uparty,
Noś wilka na puklu,
Hned bydziesz zeżarty.
Autor: Stanisław Neblik - Fojerman
Komentarze