Wszyscy chcielibyśmy być w pełni sprawnymi przez długie, długie lata. Cieszyć się dobrym zdrowiem i doskonałą kondycją fizyczną. Niestety, przekraczając pewną granice wieku, czy tego chcemy czy nie, stajemy się bardziej podatni na działanie wielu chorób, w tym grupę schorzeń tzw. neurologicznych, do których zaliczamy powypadkowe uszkodzenia głowy oraz rdzenia kręgowego, nowotwory w obrębie mózgu i całego układu nerwowego, uszkodzenia nerwów obwodowych oraz tzw. choroby nerwowo-mięśniowe (dystrofie).
Chęć, systematyczność i indywidualizm
- Wielokrotnie na łamach „Nowin” podkreślaliśmy, że diagnoza to nie wyrok, a początek walki o siebie, swoją sprawność, poprawę komfortu życia. Ważne, by zacząć ćwiczyć i robić to systematycznie, a postępy przyjdą. My jako fizjoterapeuci widzimy, którzy pacjenci pomagają sobie w osiągnięciu sukcesu, a u których droga do sukcesu jest bardzo wyboista, a to dlatego, że zabrakło systematyczności. Pacjent musi chcieć zawalczyć o siebie. Podobnie jest w przypadku schorzeń neurologicznych, pomocna może okazać się rehabilitacja, pod warunkiem, że będzie systematyczna i nastawiona na dłuższy czas – mówi Dagmara Szudrowicz, fizjoterapeutka z Centrum Rehabilitacji NZOZ Puls-Med w Rybniku.
Jak dodaje rehabilitacja może przynieść ulgę w bólu, zwiększyć siłę mięśni, a dzięki temu poprawić samodzielne funkcjonowanie pacjenta w życiu codziennym. Najważniejszym jej aspektem jest indywidualność. Nie ma dwóch takich samych pacjentów, nawet jeśli obaj mieli taki sam udar mózgu, to ich objawy mogą się diametralnie od siebie różnić. Dlatego rodzaj terapii dobierany jest po wnikliwym badaniu i rozmowie z pacjentem oraz bliskimi.
Cel i motywacja
Kolejnym ważnym etapem rehabilitacji jest ustalenie celu. Pacjent musi sam mieć świadomość potrzeby podjęcia leczenia.
– W wielu przypadkach chory zgłasza się do fizjoterapeutów za namową rodziny, choć tak naprawdę nie jest do rehabilitacji przekonany. Dlatego tak ważna jest nasza rola podczas pierwszego wywiadu, kiedy analizujemy informacje, jakie przekazuje nam pacjent. Dopytujemy jakie ma oczekiwania, co chciałby osiągnąć, jakie ma plany i cele, wówczas wiemy w jakim kierunku prowadzić rehabilitację, by chory widział postępy swojej ciężkiej pracy na Sali, na których mu zależy, wtedy jest chęć do dalszej pracy – dodaje fizjoterapeutka z Centrum Rehabilitacji Puls-Med.
Tak dobrana indywidualnie terapia zdecydowanie zwiększa motywację pacjenta, a tym samym jej efektywność. Ważne są też efekty tych ćwiczeń. Jeśli chory widzi, że ostatnio potrafił utrzymać cięższy przedmiot przez ledwie 3 sekundy, a po kilku terapiach ponad 10 sekund, to dodatkowo motywuje i pokazuje zasadność prowadzonej terapii.
Co bardzo istotne rehabilitacja nie może ograniczać się do ćwiczeń typu „podnieś rękę 10 razy'', musi ona być realnie połączona z oczekiwaniami pacjenta i z czynnościami, które są mu dobrze znane. I tylko wtedy osiągnięty zostanie odpowiedni poziom motywacji gwarantujący przebudowę układu nerwowego.
Powtarzalność i regularność
Ważnym punktem fizjoterapii neurologicznej jest jej ciągłość. To oznacza, że terapia nie może skończyć się po wyjściu z sali ćwiczeń. Pacjent musi ćwiczyć w domu.
- To bardzo ważne, a niebagatelną rolę ogrywają tu opiekunowie, czy najbliżsi. Muszą wiedzie na co zwracać uwagę podczas codziennych czynności, by efekty uzyskane z terapeutą były przeniesione na codzienne funkcjonowanie w domu. Taki instruktaż dla rodziny przeprowadza fizjoterapeuta prowadzący pacjenta – dodaje fizjoterapeutka.
Komentarze