Na dymbie
Na dymbie


Byli kole hanysowego stawu i jak ujrzeli piyrszy lod, czyściutki, bo śniega jeszcze niy było, to nic ich przitrzimać niy mogło, coby nań niy wlyźć. Niy był tyn lod jeszcze dość chruby, bo to dziepiyro z dwie noce mrozik zcion i chocioż trzeszczoł im pod szłapami, kiełzali dość długo, zanim sie kapli, po co to rychtyk z chałupy wyleźli. Już sie prawie ćmiyło, kiedy sie znojdli na kraju lasa, przi samyj łonce miyndzy Wielopolym i Kamiyniym. Piyrszy śniyg zaczon ku tymu drobnymi płaciczkami lecieć i nim doszli ku szlagowi młodych świyrczokow, łonka zrobiyła sie bioło i zaroz tyż jaśnij sie zrobiyło w lesie. Nic yno gibko znojść piykno chojinka, uciupać małom sikiyreczkom i gibko nazod du dom, żeby zdonżyć przed wilijnom wieczerzom jom nastrojić. Ledwo Lojzik upitwoł łobrany świyrczok, Zefek stanył jak wryty i yno rynka zdonżył wyciongnyć w strona łonki, na keryj pokozała sie jakoś wielko, czorno płachta, kero sie zdała rosnyć w oczach i coroz bliżyj ku nim pomykać. Okozało sie za chwilka, że to cołko chormijo dzikich świń, kere walom przez bioło łonka prosto na nich.Niy było co dłużyj czekać, yno kalup w nogi, ale jak, kiedy w kolanach sie wata zrobiyła i nogi choby przirosły do ziymie. Lojzik piyrszy sie spamiyntoł, pociepnył upajtano chojinka i puściył sie ku rozłożystymu dymbowi, kery rosnył nad samym krajym rzyczki Kamionki. Przeca inkszego pomyślonku ni ma, jak yno gibko wypnyć sie na mocny i gruby dymb, kerego chyba dzikie świnie niy poradzom przewrocić. Jak dolecioł ku tymu dymbowi i chycioł nojniżyj wiszoncy konar, keryś mu rynka podowo i pomogo sie gibko dostać na wiyrch. Był to Zefek, kery mioł dugsze szłapy i wiynkszy strach, totyż kacnył Lojzika i piyrszy sie znojd na dymbie. Lojzik ani sie niy spodzioł, kiedy go wyprzedziył, co tak sie oglondoł za tymi dzikimi świniami, czy go już kero za szłapa niy chyto. Ledwo troszka prziszli do sia i usadowiyli trocha wyżyj na grubym konarze, wszystkie świnie, a było ich chyba z dziesiyńć, znojdły sie pod tym dymbym i zaroz z głośnym mlaskaniym i pokrzonkiwaniym zaczły ryć ziymia naokoło grubego pnia. Już jest po nos – padoł Lojzik i podziwoł sie na blado ze strachu gymba Zefka.UTOPEK

Komentarze

Dodaj komentarz