Skowronek 1a
Skowronek 1a
Miyndzy pamiontkami rodzinnymi nojbardzij mom w zocy grubo ksiynga po starce – „Ofiara Mszy Św. w tajemnicach i cudach” wydano w Mikołowie przez Karola Miarki w 1906 roku. Prawie latość mo sto lot ta ksionżka i jest fest zniszczono, ale idzie w nij znojść starczyne zapiski wszystkich rodzinnych wydarzyń. Kto sie kiedy urodziył, kiedy szoł do piyrszyj komunije i kiedy umrzył. Som tyż miyndzy szkartkami rostoliczne obrozki, kere dostowali od ksiynżoszkow na kolyndach. Tak sie skłodo, że prawie teraz żech robiył porzondek w biblioteczce i zaczon żech ta wielko ksiynga przeglondać. Wypod śnij mały, zniszczony obrozeczek, na kerym widać szykowno dziołcha z aureolom nad głowom. W rynkach trzimie biołego baranka i gałonzka palmowo, zaś z boku kole nij kwitnie bioło leluja. Przeczytoł żech, że jest to świynto Agniyszka.


Zaroz mi sie przipomniało, że niydowno przeca, bo 21 stycznia, było Agniyszki, a dycko starka w tyn dziyń godała: „Świynto Agniyszka wypuściła skowronka z miyszka...”. Podobało mi sie te powiedzonko za dziecka i dycko mie to ciekawiło, czamu go trzimała ta świynto w miyszku i czamu prawie go w tyn dziyń wypuszczo. Toż dycko żech stareczki nagabowoł, żeby mi połosprowiała o tym skowronku. Starka zaroz wyciongała ta wielko ksiynga i otwiyrała w tym miejscu, z kerego mi tyn obrozeczek prawie wylecioł, i zaczła mi o nij czytać. Pokazowała mi tyż tyn obrozeczek i jo zawsze sie jom to samo pytoł: „Czamu trzimie na rynce baranka, a niy miyszek ze skowronkiem?”.A starka tyż mi dycko to samo odpedziała: „Przeca żech ci już godała, że prawie tego skowronka wypuściła, to po co mo trzimać w rynce prozny miyszek? Trzimie baranka biołego, bo prawie sie jeja owieczka okociła i pojdzie śnim do kościoła poświyncić go, żeby sie dobrze chowoł...”.Pytoł żech sie tyż, czamu tego skowronka wypuszczo, kiej na dworze śniyg i zimno, przeca zmarznie i kto nom bydzie śpiywoł nad głowami, jak pojdymy miedzom na pole. Toż starka zaś ciyrpliwie mi godała, że świynto Agniyszka wypuszczo go w ciepłych krajach i zanim tu do nos doleci, to prawie śniyg stopnieje i zrobi sie ciepło, bo zacznie sie wiosna.To już przeca ta najgorszo zima za nami – godała starka – jeszcze trocha nom luty pomrozi i chneda przidzie marzec, a skowronki to som ptoki, kere nojpryndzyj do nos przilatujom.Dużo prowdy w tych starczynych łosprowkach było i fest żech w to wszystko wierził, bo niyroz śniyg jeszcze leżoł na polach i roncz yno trocha słoneczko przigrzoło, zaroz żech piyrszy du dom przilatowoł z nowinom, że już skowronki przileciały, bo usłyszoł żech nad głowom jejich ćwiyrkanie. Do dzisioj mi to zostało, że jak yno sie śniyg straci i jest po Agniyszce, dźwigom głowa do nieba i nasłuchuja, czy sie już czasym skowronek niy odezwie.UTOPEK

Komentarze

Dodaj komentarz