Wściekoł sie dioboł sromotnie, ale co mioł zrobić, dyć tak sie umowiyli i niy było na to rady.Poszoł w nocy Jołop pod piekelne wrota i klupie. Otworził mu Lucyper i widzi, że Jołop stoji z niyherskom minom, a na dokłodka bez nowyj duszyczki. Zeźlił sie sromotnie i objechoł go tak, jak yno szefy poradzom swojich podwładnych. Jołop mu wszystko wytuplikowoł, jak go to gospodorz Hanys wybiglowoł. Lucyper mu padoł:– Idź nazod i powiydz mu, że teraz jak wygro z tobom zawody trzi razy, to mu prziniesiesz tyn miech złotych talarow i niy pokazuj mi sie tu bez duszyczki. Som musisz wiedzieć, jaki to majom być zawody, przeca żeś dioboł, to musisz wiedzieć, w czym żeś jest mocny.Jołop wzion se do swojigo diobelskigo serca słowa Lucypera i na trzeci rok już niy chcioł słyszeć o żodnych plonach i od wczesnyj wiosny rozmyśloł, co by tu wynochwić, żeby niy przegrać wety z Hanysym.Prziszoł nowy rok, Jołop godo gospodorzowi:– Teraz, gospodorzu, bydymy sie ringować, kery jest mocniyjszy, tyn wygro.– Piyknie! – padoł Hanys. – Boja sie yno, kery cie potym nazod poskłodo, bo czuja tako chyńć do haje, że w migu ci wszystki kości połomia, ale żebyś na mie niy chalatoł, bydziesz sie nojprzod ringowoł z mojim młodszym bratym.– A kaj łon jest? – spytoł sie Jołop.– Miyszko w lesie. Zaroz tam do niego pódymy.I gospodorz Hanys zakludziył diobła Jołopa do czornego lasa, kaj bronotny ber mioł swój lygor zimowy. Gospodorz pokozoł rynkom na śpioncego bera i godo do diobła:– Bier sie za niego!Jołop zaciongnył se pas o jedna dziurka dalij. Łogon, kery mu wystowoł z galot, wstyrczył do nogawice, żeby mu niy zawadzoł, i gibko doskoczył do bera. Ale ber, tak nogle łobudzony ze zimowyj drzymki, ciepnył sie zaroz na diobła z cołkij siły. Dioboł podropany do krwie, pogryziony i z potrzaskanymi żebrami, musioł sie wycofać pokonany i śmiatoł z lasa jak wylynkany sornik.UTOPEK
Komentarze