Po naszymu

Poseł przijechoł!

Dzioło sie to we naszych strōnach we 60. latach. Ta historyjo kupiłach ze drugi rynki, bo jo wtynczos była jeszcze za modo, coby sie politykōm zajmować, bezto mianami żodnymi ciepać niy byda...

Starzikowe fonsy

Mōj starzik Paweł, co był fesztrym, ôd modych lot mioł fōnsy, bo tako moda była! Jednako fōns- fōnsowi ni ma rowny, bo godało sie, że jedyn chop mo fōnsy niywielgi a koń...

Ôblykej sie ze gowōm

Dzisio bydzie ô babskim ôblyczu! Teroz to se idzie tych roztōmańtych lōntōw nakupować, jak niy we sklepie to bez internet, ale jak rychtik chcesz se czowieku co k...

Drōn na zegrôdce

Wczora potkałach starka Kucharsko, co ji już je bez ôziymdziesiônt. Ôgromnie sie uradowała jak mie yno uwidziała, chytła mie pod parza, a ôdkludziła na bok!

Ło naszyj szkole pociesznie!

„Ło gupi rechtorce” Kasia: Po co mie starziku mama statom do szkoły posyłajom, jak my momy strasznie gupio rechtorka! Starzik: Coż tyż wom tam łona robi, że tak na nia godosz? Kasia: S...

Utopek we dzisiyjszych czasach

Jo se myślała, żech już downo skończyła tyn tymat, ale łon zaś prziszoł nazod! Niyspodzianie przijechała ku mie kamratka ze swojim chopym a nagodali mi takich rzeczy, co sie we gowie niy mieści!

Duch we nowym pomiyszkaniu

Starka Kyniszka cołki lata miyszkała we ańcli u Richata Belgijoka. Po woda chodziła na plac do studnie a do wychodka aże za chlyw, ale i to niy wadziło, bo miała we izbie kachlok, spać chodziła ze kur...

Ślonzoki we Paryżu

Jedni godajom, ze to je wic, ale nasz ujek Lyjonard, co przed drugom wojnom fest po świecie za robotom wandrowoł, padoł kejś, że to je prowda, a że to sie prawie onymu a jego kamratowi przidarziło.

Ło kuchynnych korzyniach

Nikerzi se myślom, że ślonsko kuchnyń je masno a libeźno, ale to ni ma prowda, bo ślonski warzyni, mo rade łostre korzyni!

Wszyndy sie dogodom

Za modu robiłach we jednej budowlanej firmie kaj my baby były yno trzi a reszta same chopy. Za dobro robota roz za czos szefy nom łobiecali wycieczka do bratnich norodow, bo tam szło jechać za darmo.

Mamulczyn łobowionzek

Hańdowni babeczki ze swojimi chopeczkami leko ni miały. Tu świodczyli że im przajom, ale robili, co chcieli, a słowo swoji baby mieli za nic!

Do Niymcow se puda

Dzisio łopisza troszka spominki naszego przociela, co przed drugom wojnom miyszkoł we Rudzie, co i potym dali na miano Ruda Ślonsko.

Łostatni retonek!

Jedyn mój kamrat, co sie mianuje Jorg, dycki boł sie dyntysty. Isto byłby już downo bez zymbow jakby niy jego baba, Tilka, co tyż sy mnom kamraci.

Moja wina, moja wina

Moji znajomki mieli wielgo familijo a jeszcze ku tymu wszyjscy miyszkali do kupy we jednej chałpie.

Trześnie na zegrodce a przi drodze

Teroz je praje tym czas, co momy na zegrodce swoji trześnie. Jedyn strom to som majowki, a wiela tam na nich ni ma, ale dycki smak momy zbyty, chocioż pecka majom wielgo a miynsa mało!

Dzisio je twój dziyń

Za modych lot, ni mogłach sie nadziwić czamu jedna kamratka ze roboty ni ma rada, jak mo urodziny, abo jaki inksze swoji świynto!

Eli my richtik godomy po naszymu

Dzisio zadzwoniła do mie kamratka, a zaroz padała mi tak: – Ela, ty jedna możesz moich chopow pogodzić! Napisz we tyj gazecie, jako to rychtik ze tom naszom godkom je, bo moj ślubny ze ziyńciym ...