Po naszymu: Skond żech sie sam wziyna?

Mōj starzik dycki stowoł wczas rano, jak jeszcze bōło cima, jod wodziōnka , przirychtowoł se pora krajiczkōw ze fetym, termos ze gorkim tyjym, a zaroz potym broł sie na ȏbchōd do lasa! Nazod bōł dziep...

Po naszymu: Bolkowe czekani na sobota

Ze mojim chopym robioł kejś kamrat Bolek, co sie sam przikludzioł ze drugigo kōnca Polski. To bōł ȏgrōmnie fajny chop, bo ze serca drugim pōmōgoł, ale mioł tyż jedna wada: rod se wypioł, a jak zaczōn,...

Po naszymu: Chlebiczek nasz powszedni

Ȏ chlebie dycki sie godo: powszedni, a to znaczy, coby my go mieli dycki. To je aże dziwne, że chlyb jymy kożdy dziyń a sie nōm niy zmierznie! Jak by my tak jedli wuszty a szinki, toby już po poruch d...

Po naszymu: Jo je w dōma porzad sōm

Pora lot nazod we lutym chyciyłach gripa, terozki zaroz by padali , że to je covid, bo zaczło mie boleć we prawym boku, a kuckałach przi tym! Nasza dochtōrka padała, że to musi być cosik niyrichtik ze...

Naprane ôszkubki

Zaczło sie cołkiym niywinne: starka Kuliczka kozała swoji wnuczce Emilce zawrzić gynsi we kotyku. Emilczyn bracik, Pietrek zaroz doł pozōr, że cosik sie szykuje i poszoł ze ciepłym ku starszyj siostrz...

Po naszymu: Świynty Michoł sfaczyna skichoł

Piyrwyj jak sie najmowało ludzi do roboty na polu, to trza im było dać jeś aże sztyry razy do dnia: śniodani (dzisio by my padali drugi śniodani), ȏbiod, sfaczyna a wieczerzo. Bo inakszy, to do roboty...

Po naszymu: Dejcie mi swōj czas!

Cobyście se niy myśleli, że klachōm yno porzad ȏ drugich, bezto dzisio napisza co sie mie samyj przidarziło. To było we tych kryzysowych czasach, kej kożdy mioł trocha tego grosza, yno nic kupić we sk...

Po naszymu: Jedyn dziyń bez auta

Co tu byda dużo godać: łacni pedzieć niż zrobić, bo teroz bez auta, to czowiek je jak bez rynki! Jo tych boleści na swoji skōrze niy czuja, bo auta ni mōm ani nim jeździć niy poradza. Niy, żeby mi sie...

Po naszymu: Jo pultōm fest przaja!

Mōj sōmsiod Karlik Gōmola ȏgrōmnie przoł pultōm. Gołymbnik mioł nojpiykniyjszy we wsi! Nad warzkuchniōm, kaj piyrwyj mioł swoja ajncla starzik Łomozik, ȏjciec ȏd jego baby, terozki urzyndowały pulty, ...

Jak żech na urodziny chopym ȏstała

Moji urodziny trefiajōm we latowe feryje. Kamratki ze podstawōwki mi dycki zowiściły, bo godały, że niy musza przinosić bōmbōnów do szkoły, ale mie nikedy bōło żol, że jo sie niy moga kamratōm a recht...

Trześnie na zegrōdce a przi drodze

Niydowno bōł tym czas, co mieli my na zegrōdce swoji trześnie. Ale zawiela tego niy było, bezto krauzōw ze trześniowym kōmpotym mōmy yno pora. Nojwczośniyjsze to sōm te trześnie, co im „majōwki” godaj...

Po naszymu: Tatulkow żegnaczek

Jo rada spōminōm czasy, jak żech bōła smarkatym bajtlym. Piniyndzy my niy mieli, ale wszyjscy my se przoli! Dobrze pamiyntōm jedna rzecz: we kuchyni ȏd mojich ȏjcōw wele dźwiyrzi wisioł taki blaszanny...

Po naszymu: Drōn we świyntojōnkach

Wczora potkałach starka Kucharsko, co ji już je bez ȏziymdziesiōnt lot. Ȏgrōmnie sie uradowała, jak mie yno uwidziała. Chyciyła mie pod parza, a ȏdkludziyła na bok!

Po naszymu: Jako je nasza ekologiczno świadomoś

Jakisik czos nazod bōłach u dochtora, bo mie chyciyła rojmatyka, bezto lyki musiałach se dać przepisać! Tam wszyjski pacyjynty siydzieli na poczekalni, bo kożdy czakoł na swoja raja. Ȏroz wloz jakisik...

Po Naszymu Niy rōb szpasów na prima aprilis

Mōj znajōmek Jōzef to je ȏgrōmnie wesoły chop a rod robi szpasy, ale czasym tyż niy zno umiaru i to sie wtynczos przeciw niymu ȏbraco! Tak tyż bōło dwa lata nazod we prima aprilis!

Po naszymu: Kej przidzie ta wiosna?

Ano, ludziska już tacy sōm: we lato myślōm ȏ zimie, zaś we zima ȏ lecie! Porzad se yno wrożōm jako bydzie ta pora roku, co dziepiyro mo prziś.

Po naszymu: Jako wyglondoł „babski comber”

Isto kożdy cosik ȏ niym słyszoł. W jednych wsiach sie ȏdbywoł we Tłusty Szczwortek, kaj indzi dziepiyro na dziyń przed Popielcym, ale wszyndy baby se grały bez caluśki dziyń aże do wieczora. Chopy wty...

Po naszymu: Co zrobić ze niyutrefiōnymi gyszynkami?

Niydowno mieli my Godni Swiynta, a kożdy dostoł cosik na Dzieciōntko. Jo mōm dycki ze tym umsztynda, że jak dostana co do ȏbleczynio, to je dycki za małe! Jedyn roz chciałach wymiynić doś drogi szaty,...

Po naszymu: Godki ȏ Skarbniku

Starzik ȏd moji kamratki Bogusie to bōł stary bergmōn na pynzyji i ōn nōm, dzieckōm, wiela ȏ tyj grubie, kaj pora dziesiōntkōw lot przerobioł, ȏgrōmnie rod rozprowioł, a już nojwiyncy, to my słyszeli ...

Co je lepsze sztudyrowani abo wynokwiani?

Praje we listopadzie trefio Dziyń Sztudynta, ale skuli czego tak to ludziska wymyśleli, tego to jo niy wiym, bo to ani poczōntek, ani tyż kōniec tego sztudyntowego roku ni ma. Isto kaj indzi do tych m...

"Mgła"

W Kąciku śląskiej poezji publikujemy wiersz Stanisława "Fojermana" Neblika z Rybnika, znanego publicysty oraz literata, który pisze po naszymu. Więcej na: www.fojerman.pl.

Dziyń poczciorza

Dycki poczōntkiym października nasze poczciorze majōm swoji świynto. Napisałach „nasze”, bo jak inakszy moga pōmianować ludzi, co ich dobrze znōm, bo lata ku nōm chodzōm a roztōmańte pisma przinoszōm.

Dziyń aptykorza

Pod kōniec września dycki świyntujemy dziyń aptykorza, cōż kej u nos je wiyncy aptykorkōw niż tych aptykorzi i mało kej chop za aptykorskōm ladōm stoji!

Miyndzy nami geologami

Ludziska se dycki myślōm, że geȏlog, co na grubie robi, to musi być chop, a tu sie idzie ȏszydzić!

Jo mojimu tatulkowi porzad przaja!

Jo porzad mojimu tatulkowi przaja, chocioż go ni ma s nami bez trzidziści lot. Dycki spōminōm, jako przi mie twardo stoł, a niy doł mi żodnej krziwdy zrobić! Jedinie, co gupoty niy podpiyroł!

Jako sie ȏbrōnić przed posuchōm

Styknie yno se spōmnieć łōński rok, kej nōm ta posucha fest poszkodziyła. Jak bez zima śniega ni ma, a na wiosna niy popado, to posucha być musi! – tak dycki godoł mōj starzik, co bōł fesztrym, a mioł...

Nasze roztōmiłe bajtle

Poczōntkym czyrwnia kożdego roku nasze roztōmiłe bajtle majōm swoji świynto. Do szkoły trza iś, jak tyn jejich dziyń wypadnie beztydziyń, ale uczyć sie niy trza! Bo we szkołach sōm akadymije a wystymp...

Szkolno wycieczka

Ôstatnimi czasy wiela klachōm bez telefōn ze jednōm kamratkōm, co kejś uczyła sie we licyum pielyngniarskim we Rybniku. Ôna je już kupa lot na pynzyji, ale jeszcze wiela poradzi doradzić we tych dzisi...

Ôn sztajgowoł fest wysoko!

Jak żech miyszkała z ôjcami na "starych Żorach" mieli my takigo sōmsiada, co isto musioł być troszka starszy jak mōj tatulek, a Lojzik bōło mu na miano.