No ale o czym tukej kludza, skoro zimy ni ma. Jak żech stary, niy pamiyntom, żeby śniyg na kartki kupować. Niy powiym, teraz mi tako zima pasuje, niy trza sie zmochać przi odciepowaniu chodnika ku fortce i niy trza tela hasio z pieca wynosić. Żol mi yno dziecek, kere zimowe feryje bydom musieli na hulajnogach zamiast na nartach przejeździć.
Durch tyn świat idzie w opaczno strona, a dycko starsi ludzie prawiyli, że zimy bydom coroz ciynżejsze, zima zimy bydzie siongać, a to sie coś niy kleji. Niy wiym, co by my za bajtli robiyli w tako zima, bo dzisioj to tam sie dzieckom niy mierznie, bo umiom sie tyż wirtualnie pojeździć na sonkach abo na szlincuchach i to w doma w ciepłych papuciach. Tak sie teraz fajnie spomino te downiyjsze zimy, kiedy to śniega rowno z płotami napadało przed Barborkom i leżoł chneda do Wielkanocy, ale co to za utropa z takom zimom była. Szkarboły ciyngiym mokre, suszyły sie przi piecu, żeby rano szło w suchych do szkoły iść i tak w kołko kożdy dziyń. Ze szkoły du dom to sie szło i trzi godziny, aże do cimoka kiełzali my na kympce na tych jedynych szczewikach zimowych, abo tyż zwyczajnie na taszy, abo na rzici, jak już sie zrobiyła tako lodowo ślizgawica. W doma dycko łostuda skuli tego była, a czynsto i lyjty, bo zaś wszystko mokre, a szłapy biołe i pozmyrszczane choby na tych grzibach zmyrszczokach. Starka boroka to miała z nami rychtyk komedyjo, bo dziynnie musiała woda grzoć i potym my moczyli te przemarznyte szłapy we waszpeku, żeby rymy niy dostać. Jedno mie yno dycko zastanawio, jako to wtedy bez tako ciynżko zima stykło nom połtorej tony wonglo na ogrzocie, a dzisioj musza nojmynij sześć ton spolić. No ja, cyntralnego wtedy niy było i yno sie przeważnie w jednyj izbie poliło. Żeleźniok abo kaczyca stoła na pojstrzodku i wszyjscy siedzieli w tyj izbie. Tam sie warziło i tam my zadanie robiyli i uczyli sie, a spać sie szło do zimnyj izby, kaj łokna były mrozym pomalowane w rostoliczne wzory. Na kaczycy sie wody nagrzoło i potym wloło do flaszki patyntowki, abo tyż cegła szamotowka sie nagrzoło i chadrom owinyte dowało sie pod pierzina, do nog.
Jak w nogi było ciepło, to zababulani pod pierzinami do rana my przespali, chocioż na dworze było minus 20 stopni. Dziwne w tym wszystkim, że ani bardzo my niy chorowali. Dzisioj człowiek sie szanuje i yno kaj lekko zawieje, już sie ryma chyci. No ja, starość niy radość godajom, ale powspominać stare dzieje tyż werci przi takij śmiysznyj zimie.
Komentarze