Najwiyncyj my dycko szkłodziyli, jak był karnawał i mama z tatom poszli na muzyka. Mieli my wtedy wolno rynka i zaroz sie wynochwiało rostoliczne zabawy i maszkecynie. Roz tyż było tak, że nasi łojcowie szli na muzyka ze somsiadami, kerzi mieli mocka dziecek i jak yno sie dźwiyrze za łojcami zawarły, zaroz siostra poleciała do tych somsiadow i za chwila przikludziła trzi dziołchy w naszym wieku, bo jejich starsi bracio niy chcieli sie z nami bawić. Zaczli my grać w dupki i we fanty, potym w ciuciubabka i czornego pyjtra, ale gibko sie nom to zmierzło i moja siostra pedziała: – Teraz sie coś dobrego zrobiymy, mocie smak na papinki – pedziała. – Ja! Ja! – zaroz przituplikowała najmłodszo moja siostra, kero by sztyjc coś maszkeciyła, a za niom my wszyjscy prziklaskowali. Siostra wziyna kastrolik, dała do niego poł kostki masła i postawiyła na żeleźnioku. Jak sie masło roztopiyło, wsuła do tego kastrolika szklonka monki i zaczła to bronotnić, choby na zosmoszka. Jak już to miało tako złoto farba, to wlywała do tego słodki mlyko, kere przed tym w gorczku rozfyrlała z poroma łyżkami cukru. Cołki czas to miyszała łyżkom, aże sie zrobiyła tako gynsto bronotno masa. Woniało to jak diosi, bo jeszcze do tego dosypała waniliyncukru. Podzieliła nos wszyskich po wielkij łyżce, a mie jak dycko zostoł jeszcze do wyszkrobanio tyn kastrolik. Smakowało to jak diosi i yno sie wszyjscy oblizowali. No ja, byłoby dobrze, żeby sie na tym skończyło, ale jo mioł mało i godom: – Teraz jo wom zrobia coś dobrego – a na myśli żech mioł malc. Zaroz żech tyn wydropany kastrolik postawiył na piecu i wsypoł do niego reszta cukru, co żech znojd w bifyju, jak sie potym pokozało, jedyne pół tytki, co było w chałupie. Roz-dwa sie tyn cuker roztopiył na tym czerwonym żeleźnioku i zaczon sie chneda polić, toż wartko żech to broł przez ryncznik z piecka i wloł na przirychtowany bez siostra talyrz namazany masłym, yno wszystko skwyrczało. Dziołchy od somsiadow i moja najmłodszo siostra yno czekały, a ślinka im już ciykła. Coż z tego, kiedy tego malcu niy szło od talyrza oderwać. Niy pomogło szmarowanie masłym. Malc sie tak trzimoł fest, że jak żech go nożym podłożył i klupnył w niego tłuczkym do zimiokow, to talyrz puknył na trzi konski. Haja była potym miyndzy nami, bo było nos sześcioro, a trzi konski malcu wroz z talyrzym do lizanio. Nojwiyksze jednak larmo było rano, jak mama znojdła tyn spolony kastrolik i strzaskany talyrz, a tata ni mioł czym teju pocukrować.
Komentarze