Jedni go przeżywajom teraz, a inksi już go downo majom za sobom i nojchyntnij do niego wracajom myślami. Starzik Francik swoja najwcześniejszo wiosna tyż dobrze pamiynto i jak yno jego wnuk Danielek zaczon swoja mamulka nagabować o małego pieska, zaroz mu zaczon łosprowiać, jak to łon w jego latach przoł wszystkim małym zwierzontkom.
– Jak prziszła wiosna i słoneczko zaczło przigrzywać – zaczon starzik – to żech sie niy umioł doczekać, aże sie pilynta wyklujom. Staro gyńś miała gniozdo zrobione w drzewianyj skrzince, kero stoła w chlywie kole grodze od kozy. Miała w nim dwanoście jajek nasadzonych, na kerych mamulka dycko blajsztiftym pisała dziyń, w kerym zostało śniesione, bo potym te najświyższe dokłodała pod gyńś o dziyń niyskorzij, co by sie wszystkie pilynta razym wykluły.
– Coż tyż to za uciecha była te małe żołte kuleczki pochalać, toż jo dycko wachowoł i kożdy dziyń rano szoł żech do chlywa posłuchać, czy już coś niy piszczy. Za blisko żech ku tyj staryj gyńsi niy przichodziył, bo syczała na mie i kark naciongała w moja stona, żeby mie uszczypnyć. Jak roz moja siostra uszczypła, to miała siny placek na nodze i poł dnia beczała. Jak już te pilynta sie wykluły, to mamulka mi dycko dowała jedne do rynki, żebych se je pogłoskoł i potrzimoł na chwilka. Roz żech tak fest chaloł i przituloł te pilontko, ażech je udusiył i wiyncyj już do rynki małego pilontka niy dostoł.
Koza sie za pilyntami kociła i dycko dwa biołe miała te cigliki, chocioż sama była łaciato. To było zawsze uciechy z tymi koziczkami, bo skokały zaroz na drugi dziyń po okocyniu i przichodziły nom palce cyckać. Łechtało to jak diosi, a łone ciongły, bo myślały że to wymionczko od staryj cigi. Staro koza miała rogi i bodła wszystkich, kerzi by chcieli te koziczki pomacać, to tyż patrzyła na nos i pobekiwała, ale na szczyńście była lańcuchym prziwionzano. Jak sie trowa pokozała, to starka jom w zegrodzie do kolika przibijała, a te małe cigliki lotały kole nij. Niy trza było żodnyj kosiarki, bo koza dokładnie wszystko wygoliła tak daleko, na wiela i lańcuch przizwolił. Jak zaczła pobekiwać, to sie i tyn kolik dalij przeniosło. Chocioż my mieli te koziczki, pilynta i kaczuszki, to jo jednak dycko chcioł mieć tyż małego pieska, co by był yno moj. Żebych już przestoł sie zmierzlować, tatulek zrobiył kotyk na placu i przinios od kogoś dwa biołe kroliczki z czerwonymi oczami. Taki były szykowne i puszyste jak dwie małe kuleczki. Starka im pościeliła słomom w kotyku i pedziała: nareszcie bydziesz mioł tyż co małego, bydymy widzieć, jak długo bydziesz sie nimi opiekowoł. Radowoł żech sie jak diosi i zapomnioł żech o piesku.
Komentarze