– Ale tam od topielca zaroz, to musioł stracić taki, kery po naszymu niy poradzi i niy wiy, co to gybis. Osmol go, możno go niy potrzebuje, bo mu baba mylka warzi i grysek z cimtym. Zbiyrej sie, bo idymy na ostrynżnice dzisioj. Wiysz, wiela somsiadka wczoraj nazbiyrała? Pełny kibelek, taki piynciolitrowy.
– Padosz! To piyknie, bo mom tako mało korbflasza i zrobiył bych se wina. Z łostrynżnic jest ale dobre wino. Dycko moja starka robiyła śnich wino i pamiyntom, jak żech sie kiedyś naproł śniego. Taki było dobre, że jeszcze dobrze niy wygerowało, a już go niy było. Łostuda była, bo jedyn na drugigo swalowoł i niy chcioł sie prziznać. Starka jednak sie kapła, kto to był, bo yno mie znojdła w somsieku, jak żech społ choby młody kot i o świecie niy wiedzioł. Możno mi wtedy z dwanoście lot było i potym wiyncyj żech niy poradziył sie podziwać na starczyno korbflasza. Dobrze, że tego tatulkowi niy przezdradziyła, bo bych dostoł na pewno karbaczym po rzici wiela wlezie.
– Toż bier kibelek i idymy, pogoda fajno, to bydom zdrzałe, a znom taki miejsce, że tam mało kto wiy, yno muszymy sie pośpiychać.
Tak to nasze dwa pynzjonisty pokwanckali sie z samego rana ku lesie nad Rudom, kaj rośnie pełno krzokow ostrynżnicowych.
– Hajnel! Wiela to już mosz tych ostryngow? Bo jo ani jednyj, wszystko, co nazbiyrom, do dziurawego garca landuje. Niy wiym, ale dycko żech tako natura mioł. Jak żech szoł do lasa z siostrami na jagody, to nigdy żech niy poradziył dna w blachowce przikryć. Jak my potym du dom szli, to od gańby naładowoł żech dycko pełno mechu do blachowki, a na wiyrch nasypoł gorść jagod, żeby sie nazywało, że mom pełno. Jak ludzie nos spotykali po drodze, to sie pytali, kaj my tela jagod nazbiyrali.
Roz żech mioł yno szczynści pełny zbonek jagod du dom prziniyść i to yno przez cufal. Jadwiga, moja kamratka, miała już pełny zbonek nazbiyrany i jak ostatnio gorść jagod chciała wciepnyć do blachowki, ujrzała kole nij jakoś żmija. Tak sie zlynkła, że gibko z wielkim larmym wytargała z tych jagodziczow na kroj lasa i zostawiyła pełny zbonek. Jo sie dziwom i widza, że to niy żmija, ale wrzosiynica, tako niby bronotno jaszczurka bez nog, keryj wcale niy trza sie boć, bo giftu ni mo. W ksionżce do przirody żech wyczytoł, że sie padalec nazywo i jest pod ochronom. Toż jo jom wzion do rynki i dalij od zbonka wynios, a jagody żech se wsuł do mojij blachowki, potym żech udowoł, że tyż przed tom żmijom uciekom z lasa. Takim knifym mi sie zdarziło piyrszy roz du dom prziniść pełny zbonek jagod.
Komentarze